HOMILIE 27ste zondag jaar B

HOMILIE 27ste zondag jaar B

Broeders en zusters in Christus,

Bij elke nieuwe generatie staat de kerk voor de uitdaging om het geloof bij de tijd te brengen, om het geloof zo over te dragen en te verwoorden dat de mensen het begrijpen en het ook beleven. Met het Tweede Vaticaans Concilie heeft Paus Johannes XXIII de kerk willen vernieuwen en zo bij de tijd te brengen. Vernieuwing van het geloof wil echter niet zeggen dat wij christenen alle moderne ontwikkelingen van de samenleving klakkeloos zo maar aanvaarden en overnemen. Een bepaalde theologische stroming die het modernisme wordt genoemd heeft gedachten en ideeen die rechtstreeks ingaan tegen de katholieke leer en het geloof in feite ondermijnen. Een van de stellingen van het modernisme is oa dat God niet ingrijpt in de geschiedenis van de mensen en dat Hij zich niet bekommert om de wereld van de schepselen. Dit modernisme beweert dat alles wat wij als gebedsverhoring, wonderen en genezingen ervaren iets subjectiefs is wat zich in het bewustzijn van de mensen afspeelt en geen objectieve realiteit is.

Dat het gebed wel degelijk een kracht is en wonderen doet daar zijn heel wat verhalen en bewijzen voor te vinden en het gebed heeft verschillende keren de geschiedenis van volkeren en mensen veranderd. BV in de 50er jaren was Oostenrijk bezet door de Sovjets maar door het intense rozenkransgebed van duizenden mensen in Oostenrijk heeft het Russische leger zich plotseling op onverklaarbare wijze teruggetrokken. Een ander voorbeeld van de kracht van het rozenkransgebed is het verbazingwekkend mislukken van de machtsovername door de kommunistische partijvoorzitter Cunhal in 1975 in Portugal. Of de zege van de christelijke vloot bij de zeeslag bij Lepanto op 7 oktober 1571 tegen de Turken waarbij Paus Pius V de christenen had opgeroepen tot het rozenkransgebed.

Het rozenkransgebed is een eenvoudig gebed maar wel een heel krachtig gebed waarmee je de voorspraak en de bescherming van Maria inroept en vele mensen hebben er troost, genezing en wonderen mee verkregen in hun persoonlijk leven. In het evangelie van deze zondag doet de Heer een uitspraak om over na te denken waar hij zegt: Wie het Rijk Gods niet aanneemt als een kind zal er zeker niet binnengaan. Het vraagt nederigheid en deemoed om de rozenkrans te bidden . Wie de rozenkrans bidt, die ontvangt van God veel genade en ontdekt Gods leiding en de hulp van Maria in zijn leven.

Dat God onverwachts hulp zend via het gebed heeft Genelle Guzman ervaren in haar leven. Genelle Guzman was de laatste levende die gevonden werd onder de puinhopen van de aanslagen van 11 september 2001 op het WTC in New York. 27 uren zat zij daar gekelmd onder het puin, zwaar gewond. In haar angst en vertwijfeling bad ze als volgt tot God: aub, God geef mij een 2de kans en ik beloof u uw wil te doen. God toon mij een mirakel. Tijdens de laatste uren vooraleer zij gevonden werd, gaf iemand haar een hand die zich Paul noemde en met haar sprak en haar bemoedigde. Als de helpers arriveerden nam Paul afscheid van haar en verdween spoorloos. De redders zeiden dat ze hem niet hebben gezien. Maandenlang zocht Genelle tevergeefs naar hem om hem te bedanken. Hoe wist Paul haar naam? Is het mogelijk dat Paul een engel was?

Genelle werd na enkele operaties weer volledg gezond. Dat ik levend begraven was, heeft mij geen psyschisch problemen gegeven. God was mijn psychiater en is het tot op de dag van vandaag. Voor mij is het belangrijkste resultaat van de uren onder de puinhopen mijn nieuwe relatie naar God toe en ik vertel mijn geschiedenis graag aan anderen. Het is een van de grootste geschenken die ik ooit heb verkregen in mijn leven. Sedert die dag span ik mij in om liefdevoller te zijn door mijn gedachten, woorden en daden als vrouw, moeder, vriending, collega, ik wil voor God een licht zijn en aan andere mensen die het nodig hebben de hand reiken net zoals Paul mijn hand vasthield.

Broeders en zusters in Christus,

In het leven van een christen is verbondenheid met God en met elkaar de essentie van ons bestaan. Je kunt maar ten volle als mens, als christen als je leeft vanuit het liefdesverbond van God met de mensen. Dat verbond met God kunnen wij bij uitstek vieren in de H. Eucharistie, maar ook het huwelijk is een verbond van liefde tussen man en vrouw ingesteld door God en waarvan Gods liefde het fundament is. Dat verbond onderhouden wij door in het gebed contact te houden met God en alles aan Hem toe te vertrouwen. Moge deze gedachten naar aanleiding van het evangelie ons bemoedigen in het geloof en onze liefdevolle relatie met Maria en met Jezus Christus versterken. AMen

Oecumenische vieringen

In een open brief aan "de parochianen van Someren en Lierop en overige belangstellende parochianen elders" wordt door het bisdom van 's-Hertogenbosch bij monde van vicaris-generaal R. van de Hout tekst en uitleg gegeven over de wijze waarop de oecumene praktisch kan worden vormgegeven, zoals dat in de rooms-katholieke Kerk ook wereldwijd gebeurt. Een aantal Brabantse media hebben dit schrijven als persverklaring gepubliceerd. Hieronder leest u de integrale tekst.

"Beste parochianen van Someren en Lierop en belangstellende parochianen elders,

Aan de reacties van velen van u wordt duidelijk dat u het moeilijk vindt om te begrijpen waarom de Bisschop heeft ingegrepen bij recent geplande oecumenische vieringen in Someren en Lierop. De verwarring lijkt compleet te worden door uitlatingen van de pastoors en van het kerkbestuur van Lierop die de Bisschop van onrechtmatig gedrag lijken te beschuldigen. De Bisschop heeft echter te waken over het katholieke geloof en ervoor te zorgen dat de parochies in zijn bisdom katholiek blijven in eenheid met heel de Wereldkerk. Alleen zo kunnen ons geloof en de Kerk betekenis houden voor de mensen en voor hun geluk.

De katholieke Kerk bevordert oecumenische contacten met protestantse gemeenschappen. Zij moeten elkaar leren kennen; zij kunnen gezamenlijke sociale activiteiten ontplooien; ze kunnen samen luisteren naar Gods Woord en samen bidden. Het is echter niet toegestaan samen Eucharistie/avondmaal te vieren. Dat verbod is door de pausen maar ook door de Nederlandse bisschoppen telkens weer herhaald. Waarom mag dat niet? Omdat avondmaal en Eucharistie, hoewel voor beide een beroep wordt gedaan op een instelling en een opdracht van de Heer, niet hetzelfde zijn. De rooms-katholieke Kerk gelooft dat in de Eucharistie het kruisoffer van Christus sacramenteel tegenwoordig worden gesteld, en dat brood en wijn werkelijk en blijvend veranderen in het Lichaam en Bloed van Christus. Deze Eucharistie is, in woorden van het Tweede Vaticaans Concilie, bron en hoogtepunt van het kerkelijk leven. Volgens katholieke opvatting kan alleen een geldig gewijde priester de Eucharistie consacreren. Protestanten kennen geen geldig gewijde priesters. Zij geloven niet in de werkelijke verandering van brood en wijn en hebben een meer symbolische opvatting van dit sacrament. Dat is de reden waarom de Kerk een gezamenlijk viering niet toestaat. Zij staat ook niet toe dat niet-katholieken in de Eucharistie te communie gaan en dat katholieken aan het protestantse avondmaal deelnemen. Dit om verwarring rond het geloof in dit Sacrament dat voor ons dus het hart van geloof is, te voorkomen.

Ondoordachte oecumenische handelingen als gezamenlijke Eucharistie/avondmaalsvieringen zijn schadelijk voor de eenheid en brengen de oecumene geen stap verder, integendeel. De eenheid is dan geen eenheid in geloof, maar een eenheid in gevoel. Het gaat erom dat wij als kerkgenootschappen en dus niet zozeer als individuele parochies en gemeenten op dit belangrijke punt door gezamenlijk overleg, gesprek en studie leren ontdekken wat de Heer werkelijk met zijn Kerk en met het Sacrament van de eenheid bedoeld heeft. Ondertussen bidden wij in de parochies en gemeenten om bijstand van de Heilige Geest. Hij alleen kan de echte eenheid stap voor stap dichterbij brengen. De oecumene reikt bovendien veel verder dan de eenheid tussen de Rooms-Katholieke Kerk en de protestants-christelijke kerkgenootschappen, maar betreft bijvoorbeeld ook de relatie met de Orthodoxe Kerken uit het Oosten.

In de reacties in de krant wordt ongelukkigerwijze met deze kwestie van geloof een bestuurskwestie vermengd en wel de fusies van parochies en de eventuele sluitingen van kerken. Het is inderdaad zo dat we naar nieuwe grotere parochies toe moeten en de krachten moeten bundelen, om voor de toekomst aan een vitaal katholiek geloofsleven te kunnen blijven werken. Vaak worden de geloofsgemeenschappen in dorpen en wijken ook eenvoudigweg te klein om nog zelfstandig te bestaan. En inderdaad zullen er ook kerken aan de eredienst onttrokken moeten worden. Voor de suggestie dat de kerk van Lierop gesloten zou moeten worden, bestaat vooralsnog echter geen enkele grond. Dat zal in de toekomst in grote mate afhangen van de betrokkenheid van de parochianen op het kerkelijke leven, in de nieuwe parochie waarvan Lierop deel zal gaan uitmaken."