Kerstmis 2016

HOMILIE KERSTMIS 2016 Broeders en zusters in Christus, Dit jaar geen witte kerst maar een rode kerst. De recente bloedige aanslag met de vele onschuldige slachtoffers in Berlijn heeft Duitsland maar ook heel Europa doen opschrikken. De dreiging van het kwade veroorzaakt onzekerheid en vrees van wat ons in de toekomst nog allemaal te wachten staat. Kunnen we in onze tijd wel Kerstmis vieren, het feest van vrede op aarde als de vrede wordt bedreigd in onze streken ? En het is niet alleen in Berlijn maar ook in onze eigen omgeving bemerken we dat er onvrede heerst over de politiek, over de gezondheidszorg, over de bankensector en hier en daar ook in de gezinnen. Het is niet zo vanzelfsprekend als we denken om in vrede met elkaar samen te leven, afspraken en wetten zijn niet voldoende om de vrede te garanderen. Er is de erfzonde en ook de zonde in de samenleving en in ons eigen hart die zorgt voor onvrede. De wetten in de Westerse landen respecteren niet de ordening of de geboden van God en dat het leven heilig is. Hoe wil je dat het goed blijft gaan in de samenleving als het kwade wordt goedgepraat en het goede wordt afgedaan als naief of voorbijgestreefd. Als Jezus in de wereld is gekomen, is dat omdat er iets recht moest getrokken worden en om de mensen duidelijk te openbaren de wereld verlossing nodig heeft van het kwade. De vraag die sommigen zich stelden naar aanleiding van de aanslag in Berlijn is de volgende: Moeten we het feest van Kerstmis maar laten vallen omdat terroristen het gemunt hebben op het kerstfeest ? Ik denk het niet, immers wie overweegt om het kerstfeest af te schaffen, die denkt dat de terroristen machtiger zijn dan onze Heer Jezus zelf. Met de geboorte van Jezus is er hoop voor de wereld voor vernieuwing, verandering en vrede en rechtvaardigheid. Eer aan God in de hoge en vrede op aarde aan de mensen van goede wil. Als we deze woorden tot ons laten doordringen, dan ontdekken we dat vrede maar mogelijk is als we God eren, loven en danken voor de schepping en voor ons leven. Als we God vergeten in ons leven dan krijgen andere duistere krachten de bovenhand en dan ontstaat er chaos, onvrede, geweld en onrechtvaardigheid. The survival of the fittest treedt in werking als Jezus niet in het centrum van ons leven staat want dan heeft de sterkste het voor het zeggen en vallen de zwakkeren buiten de boot en worden zelfs uit de weg geruimd. Kerstmis is meer dan lichtjes, een mooie kerstboom, gezellig kerstdiner en een leuk kerstgevoel. Kerstmis is de viering van het historische feit dat Jezus in de wereld is gekomen en door zijn leven, dood en verrijzenis, de heerschappij van de dood en het kwade heeft verslagen. Dankzij Jezus mogen wij delen in de glorie van de liefde van de heilige Drie-eenheid. Er is het gevaar dat we in de feestroes van Kerstmis de aanwezigheid van onze Heer Jezus niet meer zien en horen en vergeten dat het gaat om de navolging van Jezus. Zozeer bemint God ons dat Hij zijn Zoon naar ons heeft gezonden om ons te redden van een heilloze weg die draait om geld, macht en genot. Kerstmis is daarom vooral een oproep om je te bekeren tot Jezus en nieuwe wegen te bewandelen die overeenstemmen met de wil van God en met zijn geboden. Wie iemand Mij liefhebben, heeft Jezus gezegd, dan moet hij mijn geboden onderhouden. Opmerkelijk is het dat de eenvoudige mensen dat begrijpen en alles van Jezus verwachten en Hem willen beminnen. In het kerstverhaal zijn de herders de eerste getuigen van de geboorte van Jezus. Zij staan dicht bij de natuur en staan open voor de stem van de engelen die de Redder aankondigen. De geboorte van Jezus is de geboorte van een nieuwe koning. Hoe anders en wat een contrast is er tussen Jezus, de koning van de Joden en de wereldse koningen. Waar de keizer Augustus regeert vanuit zijn paleis in Rome, is er voor Jezus geen plaats in de herberg. Terwijl keizer Augustus zijn macht uitoefent met keizerlijke kleding, is Jezus in doeken gewikkeld. Terwijl keizer Augustus een machtig leger en vele hovelingen tot zijn beschikking heeft, is Jezus omringd door dieren en herders van het veld. En toch is het koningskind machtiger dan keizer Augustus omdat Hij een heel leger van engelen aan zijn zijde heeft en wij geloven dat Gods liefde sterker is dan de machten van de duisternis. Moge wij op dit feest van Kerstmis geraakt worden door de geboorte van Jezus en vanuit onze roeping als christen mede dit licht van het evangelie verspreiden dat Jezus dat Redder van de wereld is die zorgt voor vrede en harmonie tussen God en de mensen en tussen de mensen onderling. Aan u allen een Zalig kerstfeest. Amen.

Homilie 1ste zondag van de advent

Broeders en zusters in Christus, Met vreugde mogen wij vandaag de adventstijd beginnen en uitkijken naar het hoogfeest van de geboorte van Jezus, de Zoon van God. Het brengt ons in herinnering dat God niet ver van ons is maar dichtbij, dat hij niet onverschillig is ten opzichte van ons mensen maar met ons meeleeft en dat Hij geen vreemde is maar onze liefdevolle en nabije God. De advent is een tijd om te streven naar een wereld waarin de Mensenzoon zich thuis kan voelen. Een wereld die Jesaja in de eerste lezing zo mooi beschrijft. Een wereld waarin alle volkeren de paden van de Heer willen bewandelen. Waarin ze hun zwaarden omsmeden tot ploegijzers en hun speren tot sikkels. Een wereld van vrede waarin alle volkeren wandelen in het licht van de Heer. Prachtig is dit visioen van Jesaja, maar als we om ons heen kijken, zien we dat die wereld nog heel ver van ons af is, want we zien veel wreedheid, veel oorlog en burgeroorlog, veel onderdrukking, uitbuiting en onrechtvaardige verdeling van de rijkdommen van deze aarde.. Als christenen hebben we de roeping om aan die gebroken wereld iets te doen en te streven naar meer vrede, gelijkheid, barmhartigheid en rechtvaardigheid. In de evangelielezing roep de Heer ons op om waakzaam te zijn: dwz. met Gods woord bezig zijn en ons leven in overeenstemming brengen met het evangelie en de 10 geboden van God. Wie er op los leeft alsof God niet bestaat zoals de mensen dat deden in de dagen van Noach, die zullen onaangenaam verrast worden want de Mensenzoon komt op een uur dat je niet verwacht. Wij dienen dus klaar te staan als de Heer komt en proberen altijd de wil van God te doen in ons leven. Waakzaamheid in de adventstijd is wachten, uitkijken en je voorbereiden op de ontmoeting met Jezus, de Redder van de wereld, die komende is. Vier weken krijgen we de tijd om ons voor te bereiden op Kerstmis. Wil een feest echt slagen dan is een goede spirituele voorbereiding daarop nodig. Zonder spirituele voorbereiding op het feest van Kerstmis, is Kerstmis een oppervlakkig feest in de rij van de vele feesten die er zijn en mis je de kans om je christelijk leven te vernieuwen en je leven te heroriënteren op Christus. De adventstijd is daarom een genadevolle tijd om dieper door te dringen in het mysterie van de menswording van Christus door te luisteren naar lezingen van de profeten die de komst van Jezus reeds eeuwen van tevoren hebben voorspeld. Wie de H. Schrift leest die ontdekt dat God de tijd heeft genomen om Zijn Zoon naar de wereld te zenden en dat Hij doorheen mensen tot ons wilde komen. God had natuurlijk onmiddellijk uit de hemel kunnen neerdalen maar Hij heeft de weg gekozen om via de H. Maagd Maria tot ons te komen. Weest waakzaam in de advent want de Heer is komende. Waakzaamheid heeft ook alles te maken met vertrouwen hebben in Jezus die de schepping gaat vernieuwen. Rorate caeli, desuper en nubes pluant Justum, zingen we in de adventstijd. Inderdaad de Rechtvaardige bij uitstek komt uit de hemel en wordt mens in de persoon van Jezus Christus. God die in de hemel woont komt naar de aarde en om de gebrokenheid van het bestaan van de mens te herstellen en een nieuwe band wil met ons mensen door een nieuw verbond in te stellen. Moge de adventstijd ons helpen om meer bewust te worden van God die mens wordt om ons de weg naar het koninkrijk der hemelen te wijzen. Amen

Bewust Katholiek: Vormsel

Homilie 17de zondag doorheen het jaar C en Hoogfeest van St. Christoffel

HOMILIE 17de zondag doorheen het jaar C Broeders en zusters in Christus, Nog maar pas 2 weken is Pokémon Go uit en het is nu al de meest populaire mobiele game ooit over de hele wereld voor smart phones. Als je groepjes jongeren ziet rondlopen met hun smart phone dan zijn ze waarschijnlijk pokemon go aan het spelen. In Japan, in de Vs, in Europa en zelfs in Saoudi Arabie is het spel bekend. Miljoenen mensen zijn een carrière als Pokémontrainer begonnen en jagen op de digitale beestjes. Overal zie je mensen, vooral jongeren, met hun mobiele telefoons rondlopen die jagen op alle verschillende Pokémon en deze proberen te vangen. Er zijn er 151 verschillende, in een aantal categorieën, zoals vuurpokémon, waterpokémon en nachtpokémon enz. Daarnaast heb je ook nog de Pokéstops, die zich op interessante locaties bevinden, bijvoorbeeld bij een bijzonder gebouw of een standbeeld. Hier kun je spullen krijgen die je in het spel nodig hebt. Pokéballs, bijvoorbeeld, maar ook ‘medicijnen’ om je Pokémon sterker te maken. Er zijn ook gyms te vinden. Dit zijn een soort zwevende platforms met een blauw, geel of rood logo erboven. Gyms vindt je vaak bij parken, kerken, pleinen en stations. Hier kun je, wanneer je wat langer gespeeld hebt, je Pokémon trainen, of vechten met andere spelers. De wereld in de ban van Pokemon go waarbij mensen leven in een virtuele wereld leven, verslaafd geraken aan dit spel en daarbij de echte wereld en het echte leven uit het oog verliezen. Het spel pokemon go heeft zo zijn voordelen nl de jongeren komen buiten en praten met elkaar maar het heeft ook zijn nadelen. Wat is belangrijk in het leven ? Het is onze uitdaging als christenen om in de wereld waarin wij leven, de wereld van God op het spoor te komen en Christusdragers te zijn. In Jezus hebben de leerlingen God aan het werk gezien. De leerlingen willen iets van de kracht van Jezus zelf ook ervaren, daarom vragen de leerlingen. Heer leer ons bidden. Jezus geeft aan zijn leerlingen het Onze Vader bidden als een middel om van God hulp, kracht en genade te ontvangen. Door te bidden treed je binnen in de onzichtbare wereld van God en mag je ontdekken dat God bestaat, dat God liefde is en dat Hij ons gebed wil verhoren. Dat Christus meer en meer in ons mag leven dat is het doel van ons leven. De heilige Christoffel die wij vandaag vieren is bekend door zijn afbeeldingen als een Christusdrager die ons kan helpen om de blijde boodschap van Jezus te beleven. Christoffel was in de middeleeuwen een van de populairste heiligen. Niet alleen werd hij door zijn heiligenleven gezien als patroonheilige van de reizigers, maar ook werd tot hem gebeden als iemand ernstig ziek was en dus ‘op weg’ was naar de dood. In deze functie nam zijn populariteit enorm toe tijdens de grote pestepidemieën. Hierdoor behoorde hij tot de zogenaamde pestheiligen. Christoffel werd zó bewonderd, dat de mensen geloofden dat zij, door een afbeelding van Christoffel te zien, die dag niet een onverwachte dood zouden sterven. Hierdoor werd Christoffel een zeer geliefde heilige om in allerlei kunstvormen af te worden gebeeld. Vanwege de grote populariteit van de heilige onder de pelgrims bevonden zich meestal meerdere afbeeldingen van Christoffel in één kerk. Het komt zelfs regelmatig voor dat Christoffel op de buitenmuur van een kerk is afgebeeld. In de kunst wordt Christoffel afgebeeld als grote vriendelijke reus met een wilde baard en een staf. In de meeste gevallen wordt de scène uit zijn heiligenverhaal afgebeeld, waarin hij het Christuskind op zijn schouders door de rivier draagt. Dit zie je in de schilderkunst bijvoorbeeld in het werk van Jheronimus Bosch (ca.1450-1516), Dieric Bouts (ca.1410-1475), Giovanni Bellini (1430-1516) en Jan van Eyck (ca.1390-1441) die Christoffel schilderde op het Gentse altaarstuk het Lam Gods. Broeders en zusters in Christus, De wereld heeft Christusdragers nodig, mensen die licht brengen in het leven van mensen die getroffen worden door leed en de duisternis van de beproevingen. De wereld heeft heiligen nodig die de liefde van God uitstralen en mensen meenemen zoals de heilige Christoffel naar de wereld van Jezus Christus en zijn kerk, heiligen die blijven ijveren voor het goede en de hoop blijven vasthouden op het koninkrijk van Gods liefde ondanks alles wat wij om ons heen zien en horen gebeuren. God wil immers dat wij uitgroeien tot gelukkige, liefdevolle en vurige christenen en dat wij niet in de middelmatigheid blijven steken. Laten wij ons ook niet ontmoedigen door de leegheid en de hardheid van de wereld, wij geloven dat de liefde de drijvende kracht van ons christenen is en eenmaal zal de liefde van God doorbreken in het nieuw Jeruzalem. Moge de H. Christoffel ons allen begeleiden op ons levensweg zodat ook wij ook echte Christusdragers zijn die licht, liefde en vrede verspreiden en moge de H. Christoffel ons eenmaal verwelkomen in het koninkrijk der hemelen. Amen.

Homilie 15de zondag jaar C

Broeders en zusters in Christus, Er gaat bijna geen week meer voorbij of er zijn wereldwijd meerdere aanslagen gepleegd met vele doden en gekwetsten. Nog maar net is de aanslag in Istanbul voorbij waarbij 36 doden en 147 gewonden vielen of deze week was het weer raak met een aanlag in Bagdad in Irak met 213 doden en 185 gewonden. In Dallas in de VS werden 5 agenten doodgeschoten en vielen er 9 gewonden. Het kwade dat mensen treft en verwondt en zo veel leed veroorzaakt, je staat er zo machteloos tegenover. Vandaag in de evangelielezing gaat het ook over een reiziger die door het kwade wordt overvallen en langs de weg blijft liggen. De samaritaan laat zijn hart spreken, toont zijn medelijden en spontaan gaat hij hem helpen en brengt hem naar de herberg voor verdere verzorging. De Samaritaan zou je kunnen zien als een beeld van Jezus die de gevallen mensheid opraapt en de wonden van de mensheid verzorgt en dan de mensheid naar de herberg, de kerk, brengt voor verdere genezing en algeheel herstel. De wijn die de Samaritaan over de wonde van zijn slachtoffer giet kun je spiritueel zien als het sacrament van de Eucharistie dat zorgt voor de genezing van de wonden, de olie kun je zien als beeld van het sacrament van de ziekenzalving. Naarmate je ouder wordt ontdek je dat iedere mens zijn wonden met zich mee draagt en die kunnen zeer verscheiden zijn: het verlies van een kind of een partner, een plotselinge ziekte waar je mee moet worstelen, onenigheid in de familie, een kind dat niet meer thuiskomt, enz….Hoe omgaan met de wonden, de gebrokenheid of het kruis van het menselijk leven omgaan ? Waar haal je de kracht vandaag om toch ondanks alles wat je meemaakt te aanvaarden en er van te leren ?  Voor Hildegard von Bingen bestaat de kunst van de menselijke zelfwording daarin, dat onze wonden tot parels worden omgevormd. Hoe is dat mogelijk? De omvorming van mijn wonden tot parels betekent voor mij op de eerste plaats dat ik mijn wonden als iets kostbaars beschouw. Daar waar ik gewond ben, ben ik ook gevoelig voor mijn medemensen. Ik begrijp ze beter. En waar ik gewond ben, raak ik mijn eigen hart, mijn eigenlijke wezen. Ik geef de illusie op dat ik volkomen gezond en sterk en volmaakt ben. Ik realiseer me mijn gebrokenheid. De kostbaarste parel die we in de akker van ons leven zoeken moeten is God. Voor mij zijn de wonden de eigenlijke plaats van Godservaring. Wat is daarmee bedoeld? Mijn wonden leiden me naar God. Ik neem mijn angst als voorbeeld. Als ik me tegen de angst verzet, zal ik er steeds door achterna gezeten worden. Als ik tegenover God met mijn angst in gesprek ga en haar toelaat, als ik naga waar ik precies bang voor ben, wat de kern van mijn angst is dan dring ik steeds dieper door in mijn angst. En op de bodem van mijn angst zal ik een diepe innerlijke vrede ervaren. Op de bodem van mijn angst zal ik God ervaren als degene die mij aanvaardt met mijn angst. Ik ben met mijn angst in Gods goede hand De christelijke traditie heeft ons niet alleen wegen tot genezing gewezen, maar ook wegen waarlangs we gezond kunnen leven. Geestelijk leven was altijd ook de kunst gezond te leven. Een wezenlijk aspect van deze christelijke levenskunst is het genezende ritueel. Rituelen openen de hemel boven het vaak grauw bewolkte leven van alledag. Ze bezorgen ons middenin onze twijfel aan onszelf en ons leven de zekerheid dat ons leven zal slagen. Rituelen zijn steeds iets tastbaars. Een kaars aansteken voor iemand in nood. Een kruisteken maken voor het bidden om je onder de bescherming van de drie-ene God te zetten. In het ritueel ervaar je de genezende en liefhebbende nabijheid van God die het binnenste van ons hart raakt. In iedere liturgie mogen we genezing van onze wonden ervaren. Als we nu met elkaar bidden, zingen en zwijgen, helpen we elkaar de aanwezige God te vermoeden en te bespeuren. We worden omgeven door Gods genezende aanwezigheid. Speciaal in de eucharistieviering mogen we ervaren dat Jezus Christus onze wonden geneest. In de communie raakt Jezus ons precies zo aan als Hij tweeduizend jaar geleden de zieken heeft aangeraakt. Als ik door mijn angst verlamd bij hem kom, zegt Hij mij in de communie: Goed dat je er bent. Ga heen in vrede. Ik genees je wonden, je bent bemind door mij. Aanvaard de liefde die je van mij uit, maar ook vanuit je broeders en zusters tegemoet stroomt". In de liturgie van het sacrament van de vergeving zegt de priester: Ik ontsla u van uw zonden, die wonden hebben geslagen in je ziel, ga heen, je zonden zijn je vergeven door God Vandaag nodigt Jezus ons ook uit om te zijn Zoals de Samaritaan uit het evangelie die spontaan het goede doet. Hoe kunnnen we dit doen ? Door ons hart te laten spreken naar God en de mensen toe om zo mensen te laten leven en het leven van God toe te laten in je eigen leven want zo streef je naar het eeuwig leven. Je niet laten leiden door vooroordelen maar laat je hart spreken door een naaste te zijn voor mensen in nood. De H. Donatus was zo een heilige die gebeden heeft voor de noden van mensen en zijn gebed is verhoord door God. Donatus was een overste van een Romeinse legioen van 3000 tot 6000 mannen. Hij leefde in de tweede eeuw na Christus. Tijdens een langdurige veldslag heerste er lange tijd grote hitte. Onder het legioen ontstonden allerlei besmettelijke ziekten en keizer Marcus Aurelius, die het leger aanvoerde, riep tevergeefs de heidense goden aan. Donatus was Christen en de keizer verzocht hem de God van de Christenen te smeken om alle onheil af te weren. Nauwelijks was Donatus klaar met bidden of het begon overvloedig te regenen. De ziekten in het Romeinse leger hielden op en zij behaalden een grote overwinning. Laat je hart spreken t.a.v. mensen die je op je weg aantreft, met name de slachtoffers, die anderen laten liggen en waar anderen met een boog omheen lopen en voorbij gaan. Mensen in welke nood ook, soms heel dichtbij. Vroeg of laat, we komen ze allemaal tegen. Achtergestelde mensen uit de gratie door hun wijze van leven en denken, werklo­zen, mensen met een minimum inkomen, geestelijk en lichamelijk gehandicapten, verslaafde, gepeste en getreiterde mensen, mensen die niet interessant of van niveau of van goede afkomst gevonden worden, buitenlanders, enz... Je kunt allerlei redenen bedenken of hebben of lijken te hebben om in een grote boog om hen heen te gaan. Zoals de onzekerheid wat mensen wel niet zullen zeggen en denken; de angst om vuile handen te maken, angst dat je uit de gratie raakt wat betreft je eigen vertrouwde groep,; dat er over je gepraat wordt, dat men het niet van je neemt, dat je partij kiest enz... Redenen te over. Maar het heeft wel tot gevolg dat onze spontaneiteit geremd wordt, dat er barrieres zijn om ons hart te laten spreken. Het houdt ons tegen om echt de naaste van anderen te worden. Het lot van mensen aantrekken, de naaste zijn van iemand hoeft nog niet te betekenen dat je al zijn of haar problemen ook maar tegelijk zelf voor hen oplost, ze als het ware overneemt. Veel vaker is het een kwestie van de ander in ieder geval zien en meenemen en hem of haar naar een hulppost te brengen of te begeleiden. De Samaritaan deed zelf wel wat, maar het belangrijkste was, dat hij hem op zijn lastdier meenam en naar een herberg bracht. Daar werd verder voor de man gezorgd. Hij hield echter wel contact met de waard en met de man. Mensen die je op je weg aantreft, kunnen soms iemand nodig hebben die hen meeneemt en hen bijvoorbeeld de drempel over helpt naar een professione­le hulpinstantie. Die zijn er zoveel in onze tijd. Maar dan niet om zich daarmee van de medemens af te maken. Want net als de Samaritaan, zal het zaak zijn om naar hem/haar te blijven omkijken. Zo wordt het evangelie heel actueel en komt het heel dichtbij, maar het is te doen. Want het woord is niet ver, het is in je mond en in je hart, je kunt het volbrengen. AMEN.

Homilie 16de zondag in het jaar C

Broeders en zusters in Christus, In het Vaticaan staat het huis van de heilige Martha, het gastenverblijf van de heilige Stoel. Het gebouw werd in1996 voltooid en bevindt zich vlak bij de Sint-Pietersbasiliek. Het gebouw – dat werd gebouwd in opdracht van paus Johannes Paulus II – doet dienst als gastenverblijf voor hen die zich voor zaken in Vaticaanstad bevinden, maar is vooral gebouwd als voorziening voor de leden van het College van Kardinalen, wanneer die zich voor een conclaaf in Rome vervoegd hebben. Paus Franciscus koos er na zijn verkiezing op 13 maart 2013 voor om niet te gaan wonen in het Apostolisch Paleis, de officiële residentie van de pausen, maar om te wonen in het huis van de heilige Martha, als teken van zijn gastvrijheid en eenvoud. Gastvrij zijn is een mooie katholieke deugd, die in de bijbel overal wordt geprezen en vandaag in het evangelie is het de heilige Martha die concreet de gastvrijheid beoefent. Gastvrijheid in Europa voor de vluchtelingen, allemaal mooi, maar wat als je bemerkt dat er onder die vluchtelingen mensen zitten die de samenleving ondermijnen en allemaal aanslagen plegen zoals in Nice afgelopen donderdag? Voor criminelen die aanslagen willen plegen is er geen gastvrijheid, zij moeten opgesloten worden en uitgewezen uit Europa. Wanneer worden onze Europese politici wakker dat ze te ver zijn gegaan met het binnenlaten van iedereen ? Hoeveel slachtoffers moeten er nog vallen ? Wie beschermt ons tegen deze blinde vlaag van haat en geweld ? Meer dan ooit is het onze opdracht als christenen om te bidden tot Maria en Jezus voor bescherming tegen het kwade en het geweld en te bidden voor rechtvaardige regeringsleiders die maatregelen nemen om de bevolking te beschermen. Martha en Maria zijn voorbeelden van 2 levensstijlen die bij elke christen horen. De actieve levensstijl en de biddende of meditative levenssstijl. Een goed evenwicht vinden tussen beide levensstijlen is een opgave in deze tijd. Als je alleen maar aan de voeten van de meester Jezus zit en luistert, dan kan er niets veranderen in de samenleving.Als je gelooft zul je ook je geloof in daden moeten laten zien. Daar tegenover staat dat als je alleen maar werkt en actief bent en je constant in de stres zit, dan loop je een groot risico om slachtoffer te worden van het burn-out syndroom en dat je het geestelijk leven verwaaaloost.Ora et labora zou de H. Benedictus zeggen. Bid en werk en je vindt een goed evenwicht in je leven als christen. Martha en Maria, het zijn levenshoudingen ten opzichte van Jezus: Martha heeft aandacht voor het lichamelijke welzijn van Jezus en Maria luistert naar de woorden van eeuwig leven die Jezus spreekt. Jezus wijst Martha terecht omdat ze te veel aandacht heeft voor het aardse alleen: Martha, Martha, wat maak je je druk, Maria heeft het beste deel gekozen en het zal haar niet ontnomen worden. Martha maakt zich zo druk dat ze uiteindelijk haar gast Jezus vergeet en geen tijd heeft om naar Jezus te luisteren, ze wil dat Jezus naar haar luistert. In zekere zin wil ze Jezus naar haar hand zetten. Maria heeft he beste deel gekozen. Wat is dit beste deel? Dat is het evangelie, de blijde boodschap. Maria heeft een open hart voor wat Jezus zegt, ze leert Jezus beter kennen en gaat vertrouwvoller met Jezus om dan Martha. Maria ontvangt daar haar luisterende houding voedsel voor haar ziel want ze krijgt meer inzicht in wat echt belangrijk is voor een mens, namelijk de liefde van God en het woord van God. De mens leeft niet alleen van brood maar van elk woord dat komt uit de mond van God. Martha maakt zich te veel druk om dingen die wel aandacht nodig hebben maar niet het belangrijkste zijn in het leven. Onze wereld en de hele westerse pers maakt zich in deze dagen heel erg druk over alle aanslagen die er gepleegd worden. En het moet gezegd worden dat het verwerpelijk is en vreselijk voor de slachtoffers en de nabestaanden die zo veel verdriet en pijn hebben over wat er gebeurd is. Maar waar de media zich bijna niet druk over maakt is over het verlies van het geloof in God in het Westen met de daarbij gepaarde morele verloedering en het uiteenvallen van de gezinnen. De media vergeet dat willen mensen echt vredevol naast elkaar kunnen leven dat je dan God een centrale plaats dient te geven in je leven omdat God de Vrede zelf is. Wil een mens echt gelukkig zijn dat is aandacht en tijd voor God net zo belangrijk als de aandacht voor de veiligheid en de bescherming van de mensen tegen het kwade van het geweld en de aanslagen. Wij christenen zijn geroepen om aandacht te besteden aan zowel de aardse werkelijkheid als aan de hemelse werkelijkheid. We mogen niet vergeten dat deze wereld voorbijgaat en dat uiteindelijke het leven na de dood het allerbelangrijkste is voor iedere mens. Om God op het spoor te komen is het goed om het van tijd tot tijd stil te maken in je hart en je af te sluiten van de drukdoenerij van de wereld. In de stilte spreekt God en kunnen wij ons hart uitspreken naar God toe. In de stilte spreekt God tot ons en wil Hij met ons in liefde en vriendschap omgaan. God laat zich vinden voor wie Hem zoeken, Hij is de bron van ons leven en wil ons nabij zijn wat er ook gebeurt in de wereld. Amen.

Homilie Hoogfeest H. Drievuldigheid

Broeders en zusters in Christus, Eenheid in verscheidenheid zo mogen wij als christenen in de kerk staan. Voor Jezus Christus hebben wij gekozen en daar staan wij voor, eenieder heeft echter een unieke verschillende weg die hij neemt om Jezus na te volgen. Het fundament is ons geloof in Jezus Christus, daarin dienen wij onze eenheid als christenen te vinden. Voor het beeld van de eenheid duidelijk te maken, kunnen de cirkel gebruiken. Ieder christen staat in een cirkel op eenzelfde punt gezien vanaf of gericht naar het centrum dat God is. Er is die prachtige vergelijking van de woestijnvader Dorotheus van Gaza: “Dorotheus van Gaza zei: Stel jezelf een cirkel voor die op de grond is getrokken, met een middelpunt. Stel je voor dat deze cirkel de wereld is; het middelpunt  is God; de stralen zijn de verschillende wegen of levenswijzen van de mensen. Wanneer [mensen] in hun verlangen om dicht bij God te komen, naar het midden van de cirkel lopen, dan naderen zij, in de mate waarin zij doordringen tot het midden, tegelijkertijd elkaar en God. Hoe meer zij God naderen, hoe dichter zij bij elkaar komen. En jullie begrijpen dat dit ook in omgekeerde richting geldt. Het is dan duidelijk dat, hoe meer men zich van God verwijdert, hoe verder men van elkaar verwijderd is. In de mate waarin wij ons aan de buitenkant bevinden en God niet liefhebben, in diezelfde mate is er een afstand tussen ieder van ons en zijn naaste. Maar als wij God liefhebben, dan zijn we, zoveel als we God uit liefde tot Hem naderen, ook verenigd in de liefde tot de naasten…” Een prachtig beeld dat als je het goed opvat en iedereen de ruimte geeft om op zijn/haar eigen weg naar het centrum naar God toe te gaan. Helaas is dat voor velen niet zo. Men dwingt elkaar om allemaal op dezelfde hoogte te blijven staan; de cirkel moet immers rond blijven. Hierdoor hebben we meer aandacht voor het vormen van een cirkel dan voor God, het centrum van ons leven. De eenheid van de cirkel behoud je als je er binnenblijft of maw als je binnen de ruimte die het katholieke geloof biedt blijft, dan behoud je de eenheid. Wie buiten de cirkel treedt die verbreekt de eenheid, wie buiten de katholieke kerk treedt die verbreekt daarmee de eenheid met Christus en de kerk. Eenheid in verscheidenheid is ook van toepassing op het hoogfeest dat wij vandaag vieren van de Heilige Drie-Eenheid. Onze God bestaat uit een liefdevolle relatie die er bestaat tussen God de Vader, God de Zoon en God de heilige Geest. Door de hele kerkgeschiedenis heen is op allerlei manieren geprobeerd om de Drie-ene God een beetje inzichtelijk te maken. Toen de zendeling St. Patrick in 432 aan de Ieren het evangelie verkondigde, probeerde hij de Drie-eenheid uit te leggen aan de hand van een klaverblad: drie blaadjes en toch één blad, zo zei hij. Zo is het nu ook bij onze God. Drie en toch Eén. Deze vergelijking is natuurlijk aanvechtbaar, want een klaverdrie is samengesteld uit drie losse blaadjes. Maar de levende God is niet samengesteld uit delen, die je ook los zou kunnen halen. De Vader is nooit zonder de Zoon, en Beiden zijn nooit zonder de Heilige Geest. Een zelfde bezwaar kleeft aan het beeld van een boom: wortel, stam en kruin en toch één boom. In dit geval wordt van de eenheid een optelsom gemaakt. Kortom, zowel het beeld van het klaverblad als dat van de boom laat iets zien van het meervoud in God, maar zij doen tekort aan de eenheid. God is en blijft een mysterie van liefde tussen 3 Personen dat wij in ons geloof aanvaarden maar dat ons menselijk verstand totaal overstijgt en elk beeld schiet tekort om God te typeren. Kenmerkend voor God de Vader is zijn scheppende kracht, Hij heeft alles in leven geroepen met een oneindige verscheidenheid die duizelingwekkend is. Als je alleen al denkt aan de grootsheid van het heelal hoeveel planeten en zonnestelsels er zijn, als je denkt aan de verscheidenheid van dieren en mensen dan is dit een uiting van Gods creatieve kracht, aanwezig in de schepping. Kenmerkend voor God de Zoon is zijn verlossende kracht. Jezus heeft zijn leven gegeven op het kruis om de eenheid tussen God en mensen weer te herstellen. Op een heel verschillende en unieke wijze komen mensen tot geloof in Jezus, het is het wonder van God die elke mens op een hele persoonlijke wijze begeleidt en iedere mens door en door kent. Als Jezus bidt om eenheid, vraagt Hij zijn Vader niet om de verscheidenheid van de mensen teniet te doen. De verscheidenheid van mensen is een geschenk van God. Zij maakt deel uit van de Schepping, waarvan God zelf zegt, dat zij goed is. Als Jezus bidt om eenheid, vraagt Hij om oprechte verbondenheid met elkaar, om een te zijn in de liefde tot God en de liefde tot elkaar. Kenmerkend voor God de heilige Geest is dat Hij ons heiligt en ons inzicht geeft in de heiligheid van God, inzicht in de heilige Schrift en de heilige kerk en Hij ons helpt om de weg van de heiligheid te bewandelen. De heilige Geest is het die de kerk leidt en iedere volgeling van Jezus in beweging brengt om Jezus meer te beminnen en nog meer goedheid en liefde uit te stralen naar onze naasten toe. Samenenvattend kunnen wij zeggen dat God liefde is en God er al was voor de tijd begon, God heeft zich in de tijd aan ons mensen geopenbaard en God zal er altijd zijn en het Centrum vormen voor zijn trouwe leerlingen tot in de eeuwen der eeuwen. Amen.

Pinksteren 2016

PINKSTEREN 2016 in de Sint Christofffelparochie. Broeders en zusters in Christus, Hoe belangrijk het is uit welke windrichting de wind waait voor het weer hebben we de afgelopen week mogen ervaren. Bij het warme weer is plotseling overal in de natuur nieuw leven te bespeuren met prachtige bloesems in de bomen en bloemen en planten die hard zijn gegroeid. Deze week is echter plotseling de windrichting verandert naar het noorden en van warm en zonnig weer zijn we overgegaan tot erg koud weer voor de tijd van het jaar. Met de installatie van de nieuwe bisschop Mgr de Korte waait er een nieuwe wind doorheen het bisdom met nieuwe wegen die zullen bewandeld worden en hopelijk ook nieuw leven in het bisdom. Als wij vandaag het hoogfeest van Pinksteren vieren dan vieren we dat de heilige Geest nieuw leven heeft gebracht in de eerste kerk met duizenden nieuwe leerlingen van Jezus. Van een bange en opgesloten kerk is de kerk door de kracht van de Heilige Geest in beweging gekomen en treedt zij naar buiten om Jezus de Verrezen en levende Heer te verkondigen. Het wonder van Pinksteren is het wonder van Gods liefde die mensen in vuur en vlam zet om te getuigen van Jezus blijde boodschap. Niet het materiele maakt de mens ten diepste gelukkig maar de ontmoeting met de liefde van God in de persoon van Jezus Christus. Doorheen de geschiedenis heeft de kerk zijn hoogtepunten en dieptepunten gekend. Telkens is het de heilige Geest die zorgde voor nieuw leven in de kerk. Wij denken in deze dagen aan de ijsheiligen Servatius en Bonifatius die stad en land hebben afgereisd in de kracht van de heilige Geest om mensen tot bij Jezus te brengen. Wat een missiedrang heerste er bij deze heiligen en dat in een tijd waar de transportmiddelen maar heel eenvoudig waren. Waar is die missiegeest gebleven in onze tijd ? Het materialisme heeft vele mensen vleugellam gemaakt en ook interpretaties van het Tweede Vaticaans Concilie waarbij wordt verkondigd dat ook mensen van andere godsdiensten bij God kunnen terecht komen, heeft de missiegeest gedoofd. Wat vele mensen in onze tijd echter vergeten is dat wij maar ten volle mens kunnen zijn als wij Gods liefde leren kenen en ons laten leiden door de blijde booschap van Jezus. God alleen maar kennen met je verstand is beperkt, in onze katholieke geloof mogen wij Gods ontmoeten ontvangen in ons hart wat veel meer diepgang brengt in het leven. Als wij onze ziel of onze geestelijke dimensie ten volle willen laten openbloeien en vreugde willen vinden in ons geloof, dan hebben wij de liefde van Jezus Christus nodig. Meer dan ooit is het dringend nodig om te getuigen van Gods bevrijdende liefde en het goede nieuws van Jezus te verspreiden opdat mensen naar het volle licht van God mogen zien. In de tweede lezing spreekt Paulus over de geest van de zelfzucht of de heilige Geest volgen, wat een wereld van verschil is. Wie zichzelf zoekt en altijd zijn eigen belangen voorop stelt, die wordt blind voor de stem van God. Wie luistert naar de ingevingen van de Heilige Geest, die hoort Gods stem en ziet het licht van God schijnen in het leven van de kerk en in het leven van de volgelingen van Jezus. Welke geest volgen wij ? Wij christenen leven in de wereld maar we zijn niet van de wereld en mogen niet de wereldse geest achterna lopen die afleidt van God. Wij christenen laten ons inspireren en leiden door de heilige Geest die ons aanspoort om Gods geboden te onderhouden en die ons doet uitroepen Abba Vader. Het is de heilige Geest die het ware, goede en mooie van ons geloof in Jezus in herinnering brengt en die ons leert om de waarheid van de persoon van Jezus te aanvaarden in ons leven: namelijk dat Jezus de Redder is van de wereld die gekomen is om onze zonden op zich te nemen en ons met God zijn Vader te verzoenen. Pinksteren is het feest waarbij de gehele kerk de gaven van de heilige Geest ontvangt als een vrucht van intens gebed om zo met de gaven van de heilige Geest actief te worden in de wereld. De heilige Geest is vandaag dezelfde als zo vele jaren terug op het Pinksterfeest. Wanneer we ons biddend voor Hem openen en bereid zijn te doen wat Hij ons zegt, maakt hij ons werken vruchtbaar. Paulus zegt ons dat aan ieder van ons de openbaring van de Geest wordt meegedeeld tot welzijn van allen. Iedereen kan dus op een heel persoonlijke wijze van de heilige Geest iets ontvangen voor het welzijn van anderen, niet om te houden en te bewaren maar om verder te geven. Je wordt een doorgeefkanaal. Pinksteren is in je hart zo geraakt worden door de liefde van God dat je er niet van kunt zwijgen maar wil getuigen opdat God vreugde vindt in ons en wij in Hem. De heilige Geest brengt ons in herinnering dat God ons bemint met een oneindige liefde en dat wij Hem wederkerig mogen beminnen met al onze krachten. Met Pinksteren ontstaat er een nieuw band tussen de leerlingen en Jezus, van terughoudende leerlingen worden ze leerlingen die erop uit trekken om iedereen die van goede wil is in contact te brengen met Jezus Christus. De heilige geest waait waarheen Hij wil, vooral bij de nederigen, de eenvoudigen en de biddende mensen vindt hij zijn woonplaats. Pinksteren is uiteindelijk het feest van de inwoning van God in ons doordat wij ons hart wijd openzetten voor God. Aan u allen wens ik een zalig Pinksterfeest toe. Amen.

Homilie 5de zondag veertigdagentijd jaar C

HOMILIE 5de zondag van de veertigdagentijd. Broeders en zusters in Christus, Voordat Alexander de Grote, stierf, gaf hij de opdracht dat zijn handen niet ingewikkeld mochten worden voor zijn begrafenis, zoals het bij de balseming van gestorvenen in die tijd gebruikelijk was. Zijn handen moesten daar open liggen, zodat ieder kon zien dat zij leeg waren. Hoewel hij een machtig wereldheerser was geweest en vele landen heeft veroverd, begreep hij dat hij bij zijn dood niet zou kunnen meenemen van alle bezittingen, van al het aardse, van alle eer. Wie niets anders heeft dan dingen die men op aarde waardeert, is in feite straatarm. Als de eeuwigheid voor hem of haar aanbreekt, moet hij alle aardse dingen achterlaten. Alleen zijn zonden zijn er dan nog steeds. Al hij zich voor de Rechter van levenden en doden moet verantwoorden, trekt zijn hele leven nog eens aan hem voorbij. En hij zal naar zijn kwade werken worden veroordeeld. Wie echter in zijn leven de Zoon van God, Jezus Christus, als zijn Heiland heeft aangenomen, bezit een grote onvergankelijke rijkdom aan zegeningen, die de dood hem niet kan ontnemen. En voor de trouw die hij in het leven heeft laten zien aan zijn Heer en Heiland Jezus zal hij daar in de heerlijkheid met een onvergankelijke kroon worden voor beloond. Vandaag in het evangelie staat Jezus voor de keuze om de overspelige vrouw te veroordelen en dood te laten stenigen of om barmhartig te zijn naar haar en haar zonde te vergeven. De Joodse schriftgeleerden hebben hem voor een moeilijke keuze geplaatst. Als Jezus de Joodse vrouw haar zonde vergeeft dan kunnen we hem beschuldigen dat Hij de wet niet toepast want op overspel stond als straf volgens de Joodse wet de steniging. Als Jezus de vrouw veroordeelt en dood laat stenigen dan gaat hij over tot het plegen van geweld. Met een goddelijke wijsheid kaatste Jezus de bal terug naar alle mensen door te zeggen: wie zonder zonde is hij werpe de eerste steen. Als Jezus dan alleen is met de vrouw dan veroordeelt Jezus deze vrouw niet maar hij praat ook niet de zonde zomaar goed. Jezus veroordeelt de zonde en spoort haar aan om een nieuw leven te beginnen: Ook ik veroordeel u niet, ga heen en zondig niet meer. Van God weten we dat Hij rechtvaardig is en tergelijkertijd barmhartig en bij de kerk ligt de opdracht om dit in de verkondiging duidelijk te maken. Het is een kunst om het juiste evenwicht te vinden tussen de rechtvaardigheid en de barmhartigheid van God. Dat God rechtvaardig is wil zeggen dat hij het goed beloont en het kwade straft. Dat God barmhartig is wil zeggen dat God de mensen vergeving schenkt. In het verleden werd in de verkondiging vaak het beeld van de strenge en oordelende God naar voren gebracht waardoor er de angst bij vele mensen overheerste voor God en de liefde en barmhartigheid van God werd onderbelicht. In onze tijd bemerk je echter een hele andere mentaliteit met het verdwijnen van het zondebesef en dat gedachte dat God alles wel zal vergeven omdat Hij barmhartig is onafhankelijk of je berouw hebt over je zonden. Wees Barmhartig zoals jullie hemelse Vader barmhartig is, heeft Jezus gezegd. Die barmhartigheid kunnen we naar onze naaste laten zien door de vastenaktie die voor Oeganda is, te ondersteunen. De slogan van de vastenaktie dit jaar is “Iedereen kan verschil maken in het leven van een ander!” Socadido, de ontwikkelingsorganisatie van het bisdom Soroti in Oeganda werkt hard aan het welzijn van de mensen. Het bisdom Soroti ligt in het Teso-district in het straatarme noordoosten van Oeganda. Father Silver Opio is de directeur van Socadido (‘Soroti Catholic Diocese Integrated Development Organisation’). De organisatie richt zich op de sociale en economische aspecten van het leven in Teso, zo legt father Silver uit: “Als onderdeel van de katholieke kerk, richten wij ons met name op armoedevraagstukken en sociale kwesties.” De basis van het werk is te vinden in het Evangelie van Mattheus: “Jezus vertelt daarin dat we ooit zullen moeten uitleggen wat we voor anderen hebben gedaan,” zegt father Silver. “Hebben we de hongerigen gevoed, de dorstigen te drinken gegeven? Dat is onze basis: een antwoord vinden op de nood van mensen in de marge van de samenleving. Christus zegt zelfs dat de armen altijd bij je zijn. De kerk maakt mensen bewust van die realiteit en laat ons zien dat mensen die het wat beter hebben, een groot verschil kunnen maken in het leven van anderen.” Vastenaktie ondersteunt de organisatie Socadido die landbouwers en hun familie in de regio Teso stimuleert in actie te komen voor betere leefomstandigheden en hen leert omgaan met de gevolgen van de klimaatverandering. Naast onze aandacht voor onze naaste in de vastentijd is het goed om na te denken over onze relatie naar God toe. Wat kunnen we doen om als gelovige een juiste houding aan te nemen tegenover God ? Ten opzicht van God is het wijs om de houding van de vreze des Heren te hebben of om maw rekening te houden met wat God behaagt en wat God mishaagt. Daarbij is het ook belangijk om zelf vergeving te schenken om ook zelf te mogen rekenen op de vergeving van God. In het mooiste gebed van Jezus het Onze Vader komt dit duidelijk naar voren: " Vergeef ons onze schulden, zoals wij ook aan anderen hun sch uld vergeven. Zelf vergeving schenken is de maat waarmee ook wij vergeving zullen verkrijgen. " Want als gij aan de mensen hun fouten vergeeft, zal uw hemels Vader ook u vergeven; maar als gij niet vergeeft aan de mensen, zal ook uw hemelse Vader uw fouten niet vergeven. Zonder die opening naar elkaar toe om elkaar nieuwe kansen te geven blijven we voorgoed de gevangenen van ons verleden. Dan binden we elkaar dat schuldige verleden als een molensteen om de hals en we komen er nooit van af. Als Jezus de overspelige vrouw niet veroordeelt dan zegt hij daarmee : " Jij hebt meer in je dan je nu van jezelf hebt laten zien. Het betekent dat je niet wordt vastgenageld op je zwakke kant, maar dat er opnieuw beroep wordt gedaan op het goede in je. En dat is bevrijdend. Dat opent toekomst. De zonde wordt niet goedge­praat, maar er onstaat een nieuw perspectief dat je als mens mag geloven dat je niet stuk hoeft te gaan aan je schuldbesef maar dat Gods barmhar­tig is, dat God vergeeft. Een mens valt immers nooit samen met haar of zijn schuld. Een mens is altijd meer dan zijn schuld. Wanneer de bereidheid tot vergeven bij de mens ten einde is, dan is Gods barmhartigheid nog lang niet ten einde. Vreemd dat wij mensen zo gemakkelijk veroordelen, met stenen werpen, terwijl wij eigenlijk toch allemaal leven van Gods barmhartigheid. Als wij allemaal aangewezen zijn op een genadige God, laten we dan proberen genadige mensen te worden, want vergeven past ons beter dan stenigen, en redden meer dan veroordelen. AMEN.