5de zondag veertigdagentijd jaar C

HOMILIE 5de zondag van de veertigdagentijd jaar C. Broeders en zusters in Christus, Tot ieders grote verrassing hebben de kardinalen in Rome een Argentijn tot nieuwe paus keuze. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk en Gods gedachten en Gods plannen zijn heel anders dan onze menselijke gedachten en de opiniepeilingen van journalisten. Het eerste optreden van Paus Franciscus was bijzonder en een teken voor de gehele wereld: hij straalt eenvoud uit, pleit voor de armen en wil meer hartelijkheid onder de mensen brengen. Niemand had bovendien kunnen vermoeden dat de nieuwe paus de naam de H. Franciscus van Assisi zou kiezen, het is een sterk signaal voor de kerk om God centraal te stellen en te leven vanuit de grote kracht van de evangelische waarden zoals de H. Franciscus van Assisi dit heeft gedaan. Wat Paus Franciscus zo goed beseft is dat Hij door de genade van God tot paus is gekozen en dat hij het gebed van de gehele kerk nodig heeft om zijn taak waar te kunnen maken. Bij zijn eerste toespraak was het mooi om te zien dat hij zijn hoofd boog voor alle aanwezigen en aan iedereen vroeg om in stilte voor hem te bidden. Bij zijn eerste H. Mis voor de kardinalen zei hij dat ijdelheid bij mensen in de kerk niet mag voorkomen en hij waarschuwde allen om zich niet te laten meeslepen door de wereldse verlokkingen. Ook spoorde hij allen aan om niet zich niet te leiden door pessisme en bitterheid ondanks alles wat er in de kerk is gebeurd maar optimistisch en met vreugde de blijde boodschap te verkondigen. Hoe Paus Franciscus de kerk zal leiden, dat is af te wachten maar zijn naam is veelbelovend voor de toekomst van de kerk. De H. Franciscus van Assisi was de man van de bevordering van de vrede en de radikaliteit van de beleving van het het evangelie, vooral het armoede-ideeal. Dankzij de H. Franciscus is er een grote opleving gekomen in de Middeleeuwen van het religieuze leven en een enorme vernieuwing van het geloof in de kerk. De Franciscanen hebben hun steentje bijgedragen tot de missie van Europa en Azie oa India en China. In onze tijd zijn ze ook actief op heilige plaatsen zoals bedevaartsplaatsen en ook in het Heilig Land bewaren zij de belangijke plaatsen van ons geloof. God maakt een nieuw begin met paus Franciscus. Dat God vernieuwend en verrassend optreedt dat hoorden we ook in de eerste lezing bij de profeet Jesaja: Ik onderneem iets nieuw, het begin is er al: ziet ge het niet? Dat de geloofsgemeenschap Jezus centraal stelt en meer en meer op Hem gelijkt dat is de doelstelling van de kerk en van Sint Paulus die daarover schrijft in de 2de lezing. Paulus streeft ernaar om Jezus boven alles te leren kennen, dat is voor hem doel nr 1 in zijn leven. Paulus wil de kracht van de opstanding ervaren in zijn leven en deelhebben aan het lijden van Christus. En waar kun je dit beter ervaren dat in de H. Eucharistie en in de andere sacramenten? Dat God verrassend en vernieuwend optreedt dat horen we ook in de evangelielezing. In plaats van strikt de Joodse wet op te volgen en de overspeldige vrouw te laten stenigen, zet hij de schriftgeleerden schaakmat door te zeggen: Laat diegene onder u die zonder zonden is, het eerst een steen op haar werpen. Niet alleen brengt Jezus een nieuwe visie over maar als de Zoon van God laat Hij zien dat Hij het is die mensen vergeving kan schenken en mensen een nieuwe kans geeft. Ook Ik veroordeel u niet, ga heen en zondig van nu af aan niet meer. Wat zou de wereld er anders uitzien als we elkaar wat meer zouden kunnen vergeven en niet elkaar met stenen, met kritiek zouden overladen. Sommige kranten en journalisten kunnen er wat van om meteen mensen met stenen te bekogelen of met kritiek te overladen. Paus Franciscus is nog maar net verkozen of sommige journalisten verspreiden al roddels van onze paus over de rol die hij zou gespeeld hebben in het militaire regime in Argentinie. Als reactie heeft Pater Frederico Lombardi van de het persagentschap van de H. Stoel alle beschuldigingen tegen de nieuwe paus verworpen en medegedeeld dat deze valse beweringen tegen paus Franciscus afkomstig zijn van een anti-katholieke bron die het imago van de kerk welbewust probeert te besmeuren. Oordeelt opdat ge niet geoordeeld wordt en veroordeelt niet opdat ge niet veroordeeld wordt. Broeders en zusters in Christus, Vandaag dragen we van de lezingen mee dat wanneer de bereidheid tot vergeven bij de mens ten einde is, dat Gods Barmhartigheid nog lang niet ten einde is. Vreemd dat wij mensen zo gemakkelijk met stenen werpen, oordelen en veroordelen terwijl wij toch eigenlijk allemaal aangewezen zijn op Gods barmhartigheid. Laten wij proberen om naar het voorbeeld van Jezus ook barmhartig met elkaar om te gaan want vergeven past ons beter dan te stenigen en redden meer dan veroordelen. Amen.

4e zondag veertigdagentijd 2013

Uit de hele wereld komen talloze joden naar de Klaagmuur  in Jeruzalem om daar hun hart bij God uit te storten.

In de barsten en spleten leggen ze briefjes met hun wensen en verzoeken. Ook toeristen doen dat.

Langs deze weg vond een vader zijn zoon terug die van huis was weggelopen om zich in Is-ra-el te vestigen. Op het briefje stond: "God, vergeef mij dat ik mijn ouders verdriet heb gedaan".  Ook het adres stond erbij en juist daar had de vader in zijn gebed om gevraagd.

Weggelopen kinderen vinden ---- op de bodem van ellende ---- dikwijls de moed terug te gaan naar hun ouders.

Naar de bevrijding. De dikke stadsmuren om hen heen, vallen om. Die moed om terug te komen, daar gaat het om.

Als je de moed verliest, is alles verloren. Als je die niet verliest, komt er vroeg of laat een oplossing. Met zo'n overtuiging moeten we ook onze kerk van vandaag tegemoet treden.

Met zo'n overtuiging kunnen we toch ook met onze kinderen contact proberen te zoeken ten aanzien van wat onszelf heilig is.

Waar vinden we ons echte "thuis"? Welk licht laten wij op ons schijnen? Het vuurtorenlicht van God of een of ander dwaallicht, dat misschien heel flitsend is, maar ons zeker niet "thuis" zal brengen.

Ook moeten we ons niet aan jaloersheid ten onder laten gaan, zoals de oudere zoon in het verhaal. Heel moeilijk om hierin de goede houding te vinden. Als het fout gaat, roepen we dan God ter verantwoording en wenden we ons van Hem af? Heb, bij alles wat je tegenzit, vertrouwen in God. Ieder van ons roept Hij bij ZIJN of HAAR naam. "Menslief, ik houd van je".

God is als een moeder die een drachme kwijt is.

God is als een vader wiens zoon aan het zwerven is.

God is als de herder die zijn hele kudde in de steek laat voor een eigenwijs lam.

God staat altijd op de uitkijk.

Dat deed ook de vader van de verloren zoon. Hij weigert hem niet de toegang tot zijn huis. Integendeel. In groot vertrouwen voelt hij dat alles goed komt.

Het is zoeken en vinden van twee kanten.

Geloof wordt niet als een pakketje voor onze deur gelegd. Het is beweging, op zoek gaan.

 

Ook wanneer wij samenkomen in gebed, dan zijn wij op zoek. God dringt zich niet op. Hij wil dat wij in vrijheid kiezen.

We lopen soms weleens verloren in deze wereld.

Dan zoeken we een begrijpende blik en een hand die ons vasthoudt.

De zoon in het verhaal vindt meer dan hij verwacht heeft. Er wordt feestgevierd. Hij wordt omhelsd en er vallen geen boze woorden. Alles ligt nog te gevoelig. Zijn fouten zijn hem vergeven.

Zoeken is geen ondraaglijk levenslot. Wie op weg gaat, vindt altijd een hand die steunt, een mond die van liefde spreekt.

God komt naar ons toe.

Er staat niet: de zoon is teruggekomen.

Nee, er staat: hij is terug gevonden.

Wie God hoopt te ontmoeten, zal een feestmaal vinden. We mogen aanzitten. Er wordt brood gedeeld.

Wie zoekt, wordt gevonden.

Preek presentatieviering Communicanten Ben-Le

HOMILIE 3de zondag van de veertigdagentijd jaar C Beste communicanten, broeders en zusters in Christus, Over enkele weken begint de lente en ontluiken de bloemen en staan de bomen in mooie bloesem en komen bladeren aan de bomen. Een mooie tijd om naar uit te kijken hoe wonderbaarlijk Gods natuur is. Daarna komt de zomer en is alles groen en groeien en bloeien er prachtige bloemen. Aan het einde van de zomer komt de herfst en dan is het de tijd om te oogsten appels, peren, druiven, en noem maar op. Als je fruitbomen plant dan hoop je dat daar natuurlijk ook vruchten aankomen. Vandaag vertelt Jezus ons in het evangelie een gelijkenis of een verhaal over een vijgenboom. Het is echter een vijgenboom waaraan de eigenaar geen enkele vrucht vindt. Deze boom gebruikt het sap en het voedsel uit de grond dus alleen voor zichzelf. Hij staat daar in feite voor niets.... Jezus vergelijkt die vijgenboom met vele mensen die naar Hem komen luisteren. De ontmoeting met Jezus heeft hun hart niet verander.Jezus woorden en Zijn voorbeeld brachten hen niet tot bekering of tot een verandering in hun leven. Het was tot deze mensen dat Jezus Jezus met zijn verhaal zei:” Al drie jaar trek ik rond door dit land en jullie zijn nog steeds als bomen zonder vruchten. En hoe zien de vruchten aan mijn boom eruit? Een vraag die Jezus vandaag ook aan jou stelt. God heeft je niet op deze aarde gezet omwille van jezelf alleen, maar opdat je voor anderen vrucht zou dragen. Vruchten van hulpvaardigheid, eerlijkheid, geduld, liefde.... De Vader in de hemel weet echter dat deze vruchten soms lang op zich laten wachten. Hij heeft geduld met trage bloeiers. En het is Jezus zelf die voor ons ten beste spreekt. Elke dag geeft Hij Zichzelf. Zijn woord en Zijn voorbeeld helpen ons om uit te groeien tot goede en liefdevolle christenen. Vandaag communicanten hebben jullie je naam gezegd aan de hele geloofsgemeenschap in Beneden-Leeuwen. Je eerste communie wil zeggen dat je als leerling van Jezus graag Jezus beter wil leren kennen en zijn Liefde wilt ervaren. Jezus is op aarde gekomen om een Gods Koninkrijk op aarde te komen oprichten en te vertellen dat God liefde is en dat wij geroepen zijn om elkaar lief te hebben. Als wij in de kerk komen dan komen wij bij Jezus op bezoek omdat Jezus hier woont en hier mogen wij luisteren naar de bijbelverhalen die gaan over alles wat Jezus gezegd en gedaan heeft. Hoe vaker je naar de kerk gaat; hoe beter je Jezus leert kennen en zo wordt je een goede vriend van Jezus. Vrienden die gaan vaak op bezoek bij elkaar om bij elkaar te zijn, met elkaar te spreken en met elkaar het leven te delen. Jezus is een zeer trouwe Vriend, Hij bemint ons allen zoals wij hier samen zijn en wij komen Hem tot Hem spreken. Hoe doe je dat spreken met Jezus want je ziet Hem toch niet? Wij geloven dat Jezus hier aanwezig is en wij kunnen van ons hart bidden tot hem met de gebeden die wij kennen zoals bv het onze Vader maar we kunnen ook persoonlijk tot hem spreken in eigen woorden. De ene keer danken wij Hem voor de mooie momenten die hebben mogen meemaken in ons leven en de andere keer vragen wij Hem om hulp als wij zorgen en moeilijke momenten moeten meemaken in ons leven. Beste communicanten, broeders en zusters in Christus, God wil dat wij gelukkige en vreugdevolle christenen zijn, dit kan maar als wij leven in verbondenheid met Jezus Christus want hij helpt ons om veel goeds te doen in ons leven en te getuigen van Gods liefde. Moge deze H. Eucharistie ons allen inspireren en helpen om de weg van Jezus te gaan en samen te streven naar een betere en liefdevollere samenleving waar wij aandacht hebben voor God en voor elkaar. Amen.

Preek 4de zondag veertigdagentijd

HOMILIE 4de zondag jaar C Broeders en zusters in Christus, HOMILIE 4de zondag jaar C Broeders en zusters in Christus, Onze God is een genadige en barmhartige God die altijd klaarstaat om ons zich over ons te ontfermen. In Jezus is deze barmhartige van God heel nabij en tastbaar geworden en daardoor krijgen we een heel ander beeld van wie God is. In het Oude Testament kwam meer het beeld naar voren van een strenge en rechtvaardig God die de zondaars straft en tuchtigt. Een juist beeld hebben van wie God is, is voor iedere christen heel belangrijk. Als we terug in de tijd gaan dan had je vroeger in de kerk van die donderpreken waardoor heel wat mensen angst en schrik voor God kregen. Hoe kun je nu een God beminnen als je altijd angst hebt voor hem? In onze huidige tijd is er een correctie gekomen op ons godsbeeld en vertrouwen we erop dat God vergevingsgezind is en barmhartig. Het gevaar van onze huidige tijd is echter dat men denkt dat iedereen er wel komt ongeacht of iemand nu wel of niet een inspanning doet om goed te leven en dat is vermetel vertrouwen. Enerzijds is God barmhartig maar anderzijds ook rechtvaardig. God vindt niet alles goed en wil dat wij langs onze kant ook een inspanning doen en proberen goed te leven en vergeving vragen over onze zwakheden en zonden. Hoe sta ik tegenover God? Hoe ik wel rekening met wat Hij zegt en ga ik mijn eigen gangen? Het is wijs om de gulden middenweg in het leven te bewandelen. Met al te veel angst tegenover God kun je niet leven maar al te vrijpostig en erop los leven en denken dat God alles goed vindt is ook niet echt realistisch. In de bijbel spreekt men van de vreze des Heren en dwz ontzag hebt voor God en dat je rekening houdt met Zijn geboden en Zijn Woorden die Hij heeft gesproken. Wie leeft volgens de vreze des Heren die probeert God te behagen en Hem niet te kwetsen. In de 1ste lezing hoorden we dat God genadig zich het lot van Israel heeft aangetrokken en dat Hij hen heeft bevrijd van de slavernij uit Egypte. God is een genadige God die zich met mensen wil verbinden in een verbond. Het verbond dat God met het Joodse volk heeft gesloten is verbond van het vieren van het Paasfeest om te denken aan de bevrijding uit Egypte. Tot op de dag van vandaag vieren de Joden dit Paasfeest zoals zo vele jaren geleden in Egypte en het Beloofde Land. Door Jezus is dit verbond van God met de mensen vernieuwd en vieren wij Pasen op een nieuwe wijze namelijk door tijdens een bijzondere plechtige H. Eucharistie de verrijzenis van Jezus te vieren. In de 2de lezing staat de oproep van Paulus centraal: Laat u met God verzoenen. Om de mensen met God te verzoenen daarvoor is Jezus naar de aarde gekomen en wij kunnen deel krijgen aan de verzoening met God door persoonlijk het sacrament van de vergeving te ontvangen. Dat God door zijn Zoon Jezus de wereld met zich heeft verzoend horen we elke keer in de H. Eucharistie bij de woorden van de consecratie als de priester zegt dit is de beker van het nieuwe en altijddurende verbond, dat is Mijn Bloed dat voor u en alle mensen wordt veroten tot vergeving van de zonden.. Het thema van Gods barmhartigheid komt ook terug in het prachtige evangelieverhaal van de verloren zoon en de Barmhartige Vader dat de evangelist Lucas heeft neergeschreven. Lucas heeft voor de volgende generaties 3 opeenvolgende parabels neergeschreven die met elkaar verbondenzijn: het verloren schaap, het verloren muntstuk en de verlozen zoon. Aan het einde van de 3 parabels zegt Jezus: Er zal meer vreugde zijn in de hemel over een zondaar die zich bekeert dan over de 99 rechtvaardigen die geen bekering nodig hebben. Inderdaad is God heel blij als iemand weer terugkeert naar Hem toe. De Vader in het evenagelieverhaal stelt God voor die vol verlangen uitkijkt naar mensen die terugkeren naar Hem toe. Verheugd u met Mij zegt de Vader want mijn zoon was verloren en is teruggevonden, hij was dood en is weer levend geworden. Minstens een keer in het jaar is het gebruikelijk in vele gezinnen om grote schoonmaak te houden en er netjes bij te zitten. Waarom toch niet eens grote schoonmaak houden met je ziel en in onze relatie met God beginnen met een schone lei? Wij hoeven niet bevreesd te zijn voor Jezus, Hij aanvaardt ons zoals wij zijn en is verheugd als wij onze tekorten naar Hem toe uitspreken want dan erkennen wij Hem persoonlijk als onze Redder en Verlosser. In een van zijn romas, beschrijft de Russische schrijver Dostoievsky een scène met een diepere betekenis. Een vrouw houdt in haar handen een kind van enkele weken oud in haar armen als het kind voor de eerste keer naar haar lacht. Haar berouwvol hart maakt een kruisteken en aan diegene die vraagt waarom ze dit doet geeft ze als antwoord: Wel zoals een moeder bij het eerste lachten van haar kind zich verheugt, zo verheugt God zich elke keer als een zondaar neerknielt en tot Hem een gebed richt uit het diepste van zijn hart. Laten wij God die vreugde geven door oprecht en eerlijk onze fouten en zwakheden uit te spreken in het sacrament van boete en verzoening. God zal ons dan overstelpen met zijn barmhartige liefde en wij zullen dan een grote vreugde ontvangen in ons hart. Amen.  

Preek van de 3de zondag veertigdagentijd

HOMILIE 3de zondag veertigdagentijd Jaar C Broeders en zusters in Christus, Zo links en recht hoor je dat de laatste tijd in onze samenleving de misdaad en het geweld toeneemt, we lezen het in de krant en ervaren het elke dag in onze eigen omgeving of elders dat het aantal diefstallen toeneemt en wat nog veel ergers is dat er onschuldige slachtoffers vermoord worden of er zich verschrikkelijke gezinsdrama's voordoen. Het is duidelijk dat het hart van de mens zo aangetast kan zijn door verkeerde neigingen of ondeugden dat mensen tot verschrikkelijke daden overgaan. Hoe is het mogelijk dat sommige mensen zo iets kunnen doen,vragen velen zich dan af. Meestal begint het kwade in het klein: een kleinigheid wegnemen in de winkel en als daar niet op wordt gereageerd dat gaat het van kwaad tot erger en gaat men tot grote diefstallen over. Bij sommige mensen, zoals kleptomanen, is het zo erg dat ze niet meer van de ziekelijke neiging of de ondeugd om alles wegnemen afgeraken. Om een goed mens of een goede christen te zijn heb je niet alleen goede voorbeelden nodig maar daar komt nog bij dat alles dient aangeleerd te worden. Het is niet moeilijk om christen te worden, je laat je dopen en dan ben je christen. Wat moet je echter doen om een goede christen te zijn en ook te blijven? Een goede christen wordt je maar als je ook goede gewoontes aanleert en deze blijft vasthouden. We spreken ook wel van deugdzame christen dit is een christen die goedheid, trouw en liefde uitstraalt en de goede gewoontes van het katholiek geloof ook vasthoudt. En dit kan maar als je je leven richt op Jezus Christus. De diaken Efrem de Syriër, die die leefde rond 306 in Nisibis het huidige Nusaybin aan de Turks-Syrische grens, schrijft in zijn boek de Carmina Nisibena over de discipline die een christen zich eigen dient te maken. Met beelden maakt hij dit zijn lezers duidelijk als volgt: Als de aarde wordt bewerkt, brengt ze goede veldvruchten voort. Als de zee met roeiriemen wordt bewogen, is ze tevreden. Als erts, zilver en goud worden bewerkt, gaan ze glanzen. Zo wordt de mens door discipline ook beter. Voor hem staat de mens centraal in de boeiende maar onvoorspelbare en verleidelijke wereld. De kern van iedere mens is uniek. Hij is door God geschapen om het goede te volbrengen en aan het kwaad, de zonde te weerstaan. Het is echter een eigenschap van de mens om voortdurend te balanceren tussen het doorzichtige goede en het verraderlijke kwaad; tussen eerlijkheid en leugen, tussen de cultuur van het leven en de cultuur van de dood. In een hymne over de vasten gaat hij in op beide polen: Wie eensgezind is, is sterk, wie verdeeld is, wordt verslagen. Waar we als christen voor waakzaam dienen te zijn is voor zelfgenoegzaamheid namelijk te denken dat we er al zijn en dat ons niets meer kan gebeuren en dat wij ons niet meer hoeven te bekeren. Bekeren is dit wel voor ons? Is dat niet voor andere mensen ? De oproep tot bekering in het evangelie blijft actueel in alle tijden en is gericht tot alle leerlingen van Jezus. In deze veertigdagentijd is het wijs om je af te vragen waar kan ik mij verbeteren in de navolging van Christus? Waar heb ik misschien de verkeerde keuzes gemaakt in mijn leven en was ik niet trouw aan de boodschap van Jezus? We weten dat een rotte appel in mand appels de hele mand rot kan maken en zo kan 1 verkeerde keuze of zonde in het leven je hele christelijke leven aantasten waardoor je begint te twijfelen aan God of je zelfs je geloof in God kunt verliezen. In het evangelie staat er dat de man die de vijgenboom verzorgt de vijgenboom enkele jaren extra geeft om vruchten voort te brengen. En zo heeft God geduld met ons mensen, wij krijgen van Hem nieuwe kansen door zijn barmhartige liefde te ontvangen. Door de ontmoeting met Jezus in de sacramenten krijgen wij de kracht en de genade om vele goede vruchten voort te brengen. Als wij maar verbonden blijven met Jezus Christus, zoals de ranken met de wijnstok verbonden zijn, dan dragen wij vele goede vruchten. Al komen er hevige stormen over de kerk en de wereld als wij maar blijven geloven in God dan Hij uiteindelijk de stormen doen stillen. De sleutel tot het ware geluk blijft het vertrouwen hebben in God niet alleen in vorige eeuwen maar ook in onze tijd. God is immers de Heer van de geschiedenis en van de Kerk en wij geloven dat Hij alles ten goede zal leiden voor wie trouw blijft aan Hem. Amen.

Nieuwe App voor Sint Christoffelparochie: de christoffelapp

Voor smartphones met Android is er de nieuwe christoffelapp van de Sint Christoffelparochie. U kunt de christoffelapp hieronder uitproberen.

3e Zondag in de veertigdagentijd

3^e Zondag in de veertigdagentijd

Lc 13, 1-9

Vandaag horen we in het evangelie hoe Jezus met de mensen spreekt, wat ze Hem vertellen en vragen.

De mensen in die tijd dachten, dat het kwaad altijd de slechte mensen trof.

Jezus antwoordt: Het kwaad kan ook goede mensen treffen.”   Als wij vandaag Jezus’ mening zouden vragen over: de luchtvervuiling de werkeloosheid, het vreemdelingenbeleid  zou Jezus antwoorden: “Het is niet alleen de schuld van de politiek, het ontbreekt jullie allemaal aan solidariteit.”  En het zijn niet altijd de anderen die de vreemden moeten opvangen.  Ook  wij moeten  onze deur openzetten.  Wij moeten ons allemaal bekeren door soberheid, solidariteit en eerbied voor het leven.  Daarna vertelt Jezus een verhaal  om ons duidelijk te maken hoe groot Gods geduld is. Het is het verhaal van de onvruchtbare vijgenboom.

De vijgenboom is een voorbeeld van leven en vruchtbaarheid. Hij heeft overtollig groene bladeren en draagt twee keer per jaar veel vrucht.  Juist daarom ergert de eigenaar zich over zijn vijgenboom en zegt: “Al drie jaar kom ik om vruchten te vinden, maar ik vind er geen hak hem om!  Hij is nutteloos!”

Maar voor de man die dagelijks zorg draagt voor de vijgenboom is elke boom iets bijzonders en waardevol.  Omdat hij er al zoveel zorg aan besteed heeft, vraagt hij: “Heer laat hem nog één jaar staan.  Geef hem nog een kans.”  Hij voelt zichzelf verantwoordelijk voor de vijgenboom.  Hij zal de grond nog een keer omspitten en hem bemesten, iets wat normaal niet hoeft bij een vijgenboom. Misschien draagt hij dan het volgend jaar vrucht.

Jezus wil ons door deze gelijkenis zeggen:  God schrijft ons niet af,            Hij blijft hopen op onze goede daden. Hij geeft ons de tijd.

De veertigdagentijd is een tijd van bekering.  Laten we  nu beginnen en niet tot morgen wachten.  Laten we niet te veel naar de oorzaken van het kwaad zoeken, maar  onszelf  inzetten voor het goede. Amen.