Homilie 17de zondag doorheen het jaar C en Hoogfeest van St. Christoffel

HOMILIE 17de zondag doorheen het jaar C Broeders en zusters in Christus, Nog maar pas 2 weken is Pokémon Go uit en het is nu al de meest populaire mobiele game ooit over de hele wereld voor smart phones. Als je groepjes jongeren ziet rondlopen met hun smart phone dan zijn ze waarschijnlijk pokemon go aan het spelen. In Japan, in de Vs, in Europa en zelfs in Saoudi Arabie is het spel bekend. Miljoenen mensen zijn een carrière als Pokémontrainer begonnen en jagen op de digitale beestjes. Overal zie je mensen, vooral jongeren, met hun mobiele telefoons rondlopen die jagen op alle verschillende Pokémon en deze proberen te vangen. Er zijn er 151 verschillende, in een aantal categorieën, zoals vuurpokémon, waterpokémon en nachtpokémon enz. Daarnaast heb je ook nog de Pokéstops, die zich op interessante locaties bevinden, bijvoorbeeld bij een bijzonder gebouw of een standbeeld. Hier kun je spullen krijgen die je in het spel nodig hebt. Pokéballs, bijvoorbeeld, maar ook ‘medicijnen’ om je Pokémon sterker te maken. Er zijn ook gyms te vinden. Dit zijn een soort zwevende platforms met een blauw, geel of rood logo erboven. Gyms vindt je vaak bij parken, kerken, pleinen en stations. Hier kun je, wanneer je wat langer gespeeld hebt, je Pokémon trainen, of vechten met andere spelers. De wereld in de ban van Pokemon go waarbij mensen leven in een virtuele wereld leven, verslaafd geraken aan dit spel en daarbij de echte wereld en het echte leven uit het oog verliezen. Het spel pokemon go heeft zo zijn voordelen nl de jongeren komen buiten en praten met elkaar maar het heeft ook zijn nadelen. Wat is belangrijk in het leven ? Het is onze uitdaging als christenen om in de wereld waarin wij leven, de wereld van God op het spoor te komen en Christusdragers te zijn. In Jezus hebben de leerlingen God aan het werk gezien. De leerlingen willen iets van de kracht van Jezus zelf ook ervaren, daarom vragen de leerlingen. Heer leer ons bidden. Jezus geeft aan zijn leerlingen het Onze Vader bidden als een middel om van God hulp, kracht en genade te ontvangen. Door te bidden treed je binnen in de onzichtbare wereld van God en mag je ontdekken dat God bestaat, dat God liefde is en dat Hij ons gebed wil verhoren. Dat Christus meer en meer in ons mag leven dat is het doel van ons leven. De heilige Christoffel die wij vandaag vieren is bekend door zijn afbeeldingen als een Christusdrager die ons kan helpen om de blijde boodschap van Jezus te beleven. Christoffel was in de middeleeuwen een van de populairste heiligen. Niet alleen werd hij door zijn heiligenleven gezien als patroonheilige van de reizigers, maar ook werd tot hem gebeden als iemand ernstig ziek was en dus ‘op weg’ was naar de dood. In deze functie nam zijn populariteit enorm toe tijdens de grote pestepidemieën. Hierdoor behoorde hij tot de zogenaamde pestheiligen. Christoffel werd zó bewonderd, dat de mensen geloofden dat zij, door een afbeelding van Christoffel te zien, die dag niet een onverwachte dood zouden sterven. Hierdoor werd Christoffel een zeer geliefde heilige om in allerlei kunstvormen af te worden gebeeld. Vanwege de grote populariteit van de heilige onder de pelgrims bevonden zich meestal meerdere afbeeldingen van Christoffel in één kerk. Het komt zelfs regelmatig voor dat Christoffel op de buitenmuur van een kerk is afgebeeld. In de kunst wordt Christoffel afgebeeld als grote vriendelijke reus met een wilde baard en een staf. In de meeste gevallen wordt de scène uit zijn heiligenverhaal afgebeeld, waarin hij het Christuskind op zijn schouders door de rivier draagt. Dit zie je in de schilderkunst bijvoorbeeld in het werk van Jheronimus Bosch (ca.1450-1516), Dieric Bouts (ca.1410-1475), Giovanni Bellini (1430-1516) en Jan van Eyck (ca.1390-1441) die Christoffel schilderde op het Gentse altaarstuk het Lam Gods. Broeders en zusters in Christus, De wereld heeft Christusdragers nodig, mensen die licht brengen in het leven van mensen die getroffen worden door leed en de duisternis van de beproevingen. De wereld heeft heiligen nodig die de liefde van God uitstralen en mensen meenemen zoals de heilige Christoffel naar de wereld van Jezus Christus en zijn kerk, heiligen die blijven ijveren voor het goede en de hoop blijven vasthouden op het koninkrijk van Gods liefde ondanks alles wat wij om ons heen zien en horen gebeuren. God wil immers dat wij uitgroeien tot gelukkige, liefdevolle en vurige christenen en dat wij niet in de middelmatigheid blijven steken. Laten wij ons ook niet ontmoedigen door de leegheid en de hardheid van de wereld, wij geloven dat de liefde de drijvende kracht van ons christenen is en eenmaal zal de liefde van God doorbreken in het nieuw Jeruzalem. Moge de H. Christoffel ons allen begeleiden op ons levensweg zodat ook wij ook echte Christusdragers zijn die licht, liefde en vrede verspreiden en moge de H. Christoffel ons eenmaal verwelkomen in het koninkrijk der hemelen. Amen.

Homilie 15de zondag jaar C

Broeders en zusters in Christus, Er gaat bijna geen week meer voorbij of er zijn wereldwijd meerdere aanslagen gepleegd met vele doden en gekwetsten. Nog maar net is de aanslag in Istanbul voorbij waarbij 36 doden en 147 gewonden vielen of deze week was het weer raak met een aanlag in Bagdad in Irak met 213 doden en 185 gewonden. In Dallas in de VS werden 5 agenten doodgeschoten en vielen er 9 gewonden. Het kwade dat mensen treft en verwondt en zo veel leed veroorzaakt, je staat er zo machteloos tegenover. Vandaag in de evangelielezing gaat het ook over een reiziger die door het kwade wordt overvallen en langs de weg blijft liggen. De samaritaan laat zijn hart spreken, toont zijn medelijden en spontaan gaat hij hem helpen en brengt hem naar de herberg voor verdere verzorging. De Samaritaan zou je kunnen zien als een beeld van Jezus die de gevallen mensheid opraapt en de wonden van de mensheid verzorgt en dan de mensheid naar de herberg, de kerk, brengt voor verdere genezing en algeheel herstel. De wijn die de Samaritaan over de wonde van zijn slachtoffer giet kun je spiritueel zien als het sacrament van de Eucharistie dat zorgt voor de genezing van de wonden, de olie kun je zien als beeld van het sacrament van de ziekenzalving. Naarmate je ouder wordt ontdek je dat iedere mens zijn wonden met zich mee draagt en die kunnen zeer verscheiden zijn: het verlies van een kind of een partner, een plotselinge ziekte waar je mee moet worstelen, onenigheid in de familie, een kind dat niet meer thuiskomt, enz….Hoe omgaan met de wonden, de gebrokenheid of het kruis van het menselijk leven omgaan ? Waar haal je de kracht vandaag om toch ondanks alles wat je meemaakt te aanvaarden en er van te leren ?  Voor Hildegard von Bingen bestaat de kunst van de menselijke zelfwording daarin, dat onze wonden tot parels worden omgevormd. Hoe is dat mogelijk? De omvorming van mijn wonden tot parels betekent voor mij op de eerste plaats dat ik mijn wonden als iets kostbaars beschouw. Daar waar ik gewond ben, ben ik ook gevoelig voor mijn medemensen. Ik begrijp ze beter. En waar ik gewond ben, raak ik mijn eigen hart, mijn eigenlijke wezen. Ik geef de illusie op dat ik volkomen gezond en sterk en volmaakt ben. Ik realiseer me mijn gebrokenheid. De kostbaarste parel die we in de akker van ons leven zoeken moeten is God. Voor mij zijn de wonden de eigenlijke plaats van Godservaring. Wat is daarmee bedoeld? Mijn wonden leiden me naar God. Ik neem mijn angst als voorbeeld. Als ik me tegen de angst verzet, zal ik er steeds door achterna gezeten worden. Als ik tegenover God met mijn angst in gesprek ga en haar toelaat, als ik naga waar ik precies bang voor ben, wat de kern van mijn angst is dan dring ik steeds dieper door in mijn angst. En op de bodem van mijn angst zal ik een diepe innerlijke vrede ervaren. Op de bodem van mijn angst zal ik God ervaren als degene die mij aanvaardt met mijn angst. Ik ben met mijn angst in Gods goede hand De christelijke traditie heeft ons niet alleen wegen tot genezing gewezen, maar ook wegen waarlangs we gezond kunnen leven. Geestelijk leven was altijd ook de kunst gezond te leven. Een wezenlijk aspect van deze christelijke levenskunst is het genezende ritueel. Rituelen openen de hemel boven het vaak grauw bewolkte leven van alledag. Ze bezorgen ons middenin onze twijfel aan onszelf en ons leven de zekerheid dat ons leven zal slagen. Rituelen zijn steeds iets tastbaars. Een kaars aansteken voor iemand in nood. Een kruisteken maken voor het bidden om je onder de bescherming van de drie-ene God te zetten. In het ritueel ervaar je de genezende en liefhebbende nabijheid van God die het binnenste van ons hart raakt. In iedere liturgie mogen we genezing van onze wonden ervaren. Als we nu met elkaar bidden, zingen en zwijgen, helpen we elkaar de aanwezige God te vermoeden en te bespeuren. We worden omgeven door Gods genezende aanwezigheid. Speciaal in de eucharistieviering mogen we ervaren dat Jezus Christus onze wonden geneest. In de communie raakt Jezus ons precies zo aan als Hij tweeduizend jaar geleden de zieken heeft aangeraakt. Als ik door mijn angst verlamd bij hem kom, zegt Hij mij in de communie: Goed dat je er bent. Ga heen in vrede. Ik genees je wonden, je bent bemind door mij. Aanvaard de liefde die je van mij uit, maar ook vanuit je broeders en zusters tegemoet stroomt". In de liturgie van het sacrament van de vergeving zegt de priester: Ik ontsla u van uw zonden, die wonden hebben geslagen in je ziel, ga heen, je zonden zijn je vergeven door God Vandaag nodigt Jezus ons ook uit om te zijn Zoals de Samaritaan uit het evangelie die spontaan het goede doet. Hoe kunnnen we dit doen ? Door ons hart te laten spreken naar God en de mensen toe om zo mensen te laten leven en het leven van God toe te laten in je eigen leven want zo streef je naar het eeuwig leven. Je niet laten leiden door vooroordelen maar laat je hart spreken door een naaste te zijn voor mensen in nood. De H. Donatus was zo een heilige die gebeden heeft voor de noden van mensen en zijn gebed is verhoord door God. Donatus was een overste van een Romeinse legioen van 3000 tot 6000 mannen. Hij leefde in de tweede eeuw na Christus. Tijdens een langdurige veldslag heerste er lange tijd grote hitte. Onder het legioen ontstonden allerlei besmettelijke ziekten en keizer Marcus Aurelius, die het leger aanvoerde, riep tevergeefs de heidense goden aan. Donatus was Christen en de keizer verzocht hem de God van de Christenen te smeken om alle onheil af te weren. Nauwelijks was Donatus klaar met bidden of het begon overvloedig te regenen. De ziekten in het Romeinse leger hielden op en zij behaalden een grote overwinning. Laat je hart spreken t.a.v. mensen die je op je weg aantreft, met name de slachtoffers, die anderen laten liggen en waar anderen met een boog omheen lopen en voorbij gaan. Mensen in welke nood ook, soms heel dichtbij. Vroeg of laat, we komen ze allemaal tegen. Achtergestelde mensen uit de gratie door hun wijze van leven en denken, werklo­zen, mensen met een minimum inkomen, geestelijk en lichamelijk gehandicapten, verslaafde, gepeste en getreiterde mensen, mensen die niet interessant of van niveau of van goede afkomst gevonden worden, buitenlanders, enz... Je kunt allerlei redenen bedenken of hebben of lijken te hebben om in een grote boog om hen heen te gaan. Zoals de onzekerheid wat mensen wel niet zullen zeggen en denken; de angst om vuile handen te maken, angst dat je uit de gratie raakt wat betreft je eigen vertrouwde groep,; dat er over je gepraat wordt, dat men het niet van je neemt, dat je partij kiest enz... Redenen te over. Maar het heeft wel tot gevolg dat onze spontaneiteit geremd wordt, dat er barrieres zijn om ons hart te laten spreken. Het houdt ons tegen om echt de naaste van anderen te worden. Het lot van mensen aantrekken, de naaste zijn van iemand hoeft nog niet te betekenen dat je al zijn of haar problemen ook maar tegelijk zelf voor hen oplost, ze als het ware overneemt. Veel vaker is het een kwestie van de ander in ieder geval zien en meenemen en hem of haar naar een hulppost te brengen of te begeleiden. De Samaritaan deed zelf wel wat, maar het belangrijkste was, dat hij hem op zijn lastdier meenam en naar een herberg bracht. Daar werd verder voor de man gezorgd. Hij hield echter wel contact met de waard en met de man. Mensen die je op je weg aantreft, kunnen soms iemand nodig hebben die hen meeneemt en hen bijvoorbeeld de drempel over helpt naar een professione­le hulpinstantie. Die zijn er zoveel in onze tijd. Maar dan niet om zich daarmee van de medemens af te maken. Want net als de Samaritaan, zal het zaak zijn om naar hem/haar te blijven omkijken. Zo wordt het evangelie heel actueel en komt het heel dichtbij, maar het is te doen. Want het woord is niet ver, het is in je mond en in je hart, je kunt het volbrengen. AMEN.

Homilie 16de zondag in het jaar C

Broeders en zusters in Christus, In het Vaticaan staat het huis van de heilige Martha, het gastenverblijf van de heilige Stoel. Het gebouw werd in1996 voltooid en bevindt zich vlak bij de Sint-Pietersbasiliek. Het gebouw – dat werd gebouwd in opdracht van paus Johannes Paulus II – doet dienst als gastenverblijf voor hen die zich voor zaken in Vaticaanstad bevinden, maar is vooral gebouwd als voorziening voor de leden van het College van Kardinalen, wanneer die zich voor een conclaaf in Rome vervoegd hebben. Paus Franciscus koos er na zijn verkiezing op 13 maart 2013 voor om niet te gaan wonen in het Apostolisch Paleis, de officiële residentie van de pausen, maar om te wonen in het huis van de heilige Martha, als teken van zijn gastvrijheid en eenvoud. Gastvrij zijn is een mooie katholieke deugd, die in de bijbel overal wordt geprezen en vandaag in het evangelie is het de heilige Martha die concreet de gastvrijheid beoefent. Gastvrijheid in Europa voor de vluchtelingen, allemaal mooi, maar wat als je bemerkt dat er onder die vluchtelingen mensen zitten die de samenleving ondermijnen en allemaal aanslagen plegen zoals in Nice afgelopen donderdag? Voor criminelen die aanslagen willen plegen is er geen gastvrijheid, zij moeten opgesloten worden en uitgewezen uit Europa. Wanneer worden onze Europese politici wakker dat ze te ver zijn gegaan met het binnenlaten van iedereen ? Hoeveel slachtoffers moeten er nog vallen ? Wie beschermt ons tegen deze blinde vlaag van haat en geweld ? Meer dan ooit is het onze opdracht als christenen om te bidden tot Maria en Jezus voor bescherming tegen het kwade en het geweld en te bidden voor rechtvaardige regeringsleiders die maatregelen nemen om de bevolking te beschermen. Martha en Maria zijn voorbeelden van 2 levensstijlen die bij elke christen horen. De actieve levensstijl en de biddende of meditative levenssstijl. Een goed evenwicht vinden tussen beide levensstijlen is een opgave in deze tijd. Als je alleen maar aan de voeten van de meester Jezus zit en luistert, dan kan er niets veranderen in de samenleving.Als je gelooft zul je ook je geloof in daden moeten laten zien. Daar tegenover staat dat als je alleen maar werkt en actief bent en je constant in de stres zit, dan loop je een groot risico om slachtoffer te worden van het burn-out syndroom en dat je het geestelijk leven verwaaaloost.Ora et labora zou de H. Benedictus zeggen. Bid en werk en je vindt een goed evenwicht in je leven als christen. Martha en Maria, het zijn levenshoudingen ten opzichte van Jezus: Martha heeft aandacht voor het lichamelijke welzijn van Jezus en Maria luistert naar de woorden van eeuwig leven die Jezus spreekt. Jezus wijst Martha terecht omdat ze te veel aandacht heeft voor het aardse alleen: Martha, Martha, wat maak je je druk, Maria heeft het beste deel gekozen en het zal haar niet ontnomen worden. Martha maakt zich zo druk dat ze uiteindelijk haar gast Jezus vergeet en geen tijd heeft om naar Jezus te luisteren, ze wil dat Jezus naar haar luistert. In zekere zin wil ze Jezus naar haar hand zetten. Maria heeft he beste deel gekozen. Wat is dit beste deel? Dat is het evangelie, de blijde boodschap. Maria heeft een open hart voor wat Jezus zegt, ze leert Jezus beter kennen en gaat vertrouwvoller met Jezus om dan Martha. Maria ontvangt daar haar luisterende houding voedsel voor haar ziel want ze krijgt meer inzicht in wat echt belangrijk is voor een mens, namelijk de liefde van God en het woord van God. De mens leeft niet alleen van brood maar van elk woord dat komt uit de mond van God. Martha maakt zich te veel druk om dingen die wel aandacht nodig hebben maar niet het belangrijkste zijn in het leven. Onze wereld en de hele westerse pers maakt zich in deze dagen heel erg druk over alle aanslagen die er gepleegd worden. En het moet gezegd worden dat het verwerpelijk is en vreselijk voor de slachtoffers en de nabestaanden die zo veel verdriet en pijn hebben over wat er gebeurd is. Maar waar de media zich bijna niet druk over maakt is over het verlies van het geloof in God in het Westen met de daarbij gepaarde morele verloedering en het uiteenvallen van de gezinnen. De media vergeet dat willen mensen echt vredevol naast elkaar kunnen leven dat je dan God een centrale plaats dient te geven in je leven omdat God de Vrede zelf is. Wil een mens echt gelukkig zijn dat is aandacht en tijd voor God net zo belangrijk als de aandacht voor de veiligheid en de bescherming van de mensen tegen het kwade van het geweld en de aanslagen. Wij christenen zijn geroepen om aandacht te besteden aan zowel de aardse werkelijkheid als aan de hemelse werkelijkheid. We mogen niet vergeten dat deze wereld voorbijgaat en dat uiteindelijke het leven na de dood het allerbelangrijkste is voor iedere mens. Om God op het spoor te komen is het goed om het van tijd tot tijd stil te maken in je hart en je af te sluiten van de drukdoenerij van de wereld. In de stilte spreekt God en kunnen wij ons hart uitspreken naar God toe. In de stilte spreekt God tot ons en wil Hij met ons in liefde en vriendschap omgaan. God laat zich vinden voor wie Hem zoeken, Hij is de bron van ons leven en wil ons nabij zijn wat er ook gebeurt in de wereld. Amen.