Advent -

 

Toen Jezus hoorde dat Johannes de Doper gevangen genomen was, begreep hij dat zijn taak nu begon. Hij verlaat Nazaret en gaat naar Kafarnaüm, aan de oever van het meer.

Matteüs beschrijft hoe Jezus al drie keer heeft moeten uitwijken. Eerst naar Egypte om de moordplannen van Herodes te ontvluchten.

Later uit Juda naar Nazaret uit vrees voor Archeüs, de zoon en opvolger van Herodes. En nu dus naar Kafarnaüm. Hij begint zijn werk niet in de grote steden, maar juist in de uithoeken van het land, waar joden en niet-joden samenwonen.

Hij begint niet bij vooraanstaande mensen, maar bij het gewone volk. Daar voelt hij zich thuis. Zij zijn het volk waar duisternis heerst en voor wie nu een helder licht opgaat.

Hij leert hen hun grenzen te verleggen.Keer je leven om, verander van mentaliteit , geloof dat je nog een nieuwe toekomst kunt beginnen.

Tegen zijn leerlingen zegt hij dat ze hem moeten volgen, dan zal hij hen vissers van mensen maken. Hij zegt: "Laat je verleden achter, want geloof dat er meer is in jou". Zij hebben de belangrijke taak, mensen de reddende hand te bieden om ze uit de zee van ellende te halen, waarin ze dreigen onder te gaan.

Het rijk van God is ophanden. Dat wil zeggen dat gerechtigheid, vrede, genezing van zieken, bevrijding van mensen en troost voor de bedrukten dichter bij zijn.

Regeringsleiders, kooplui(lieden), priesters en profeten hebben steeds het tegenovergestelde gezegd. Zij worden nu zenuwachtig, terwijl ze niet in de gaten hebben, dat Jezus geen koninklijk gezag, geen bepaalde kleding en geen titel wil. Zoals gezegd: hij zoekt het bij eenvoudige mensen. Het gewone volk. Wij dus. Als hij tegen zijn leerlingen zegt: "Ga met mij mee", dan is dat ook voor ons bedoeld. Wij worden geroepen en dat is best moeilijk.

Wij hebben niet altijd zin om allerlei verhalen aan te horen of toestanden mee te maken. Onvoorwaardelijk kiezen is zo definiitief. We willen weer weg als we het zat zijn.

Wie mag er met ons mee? Met wie mogen wij op de levensweg? Zij die met ons meegaan en onze lotgevallen willen delen, bepalen de smaak en de waarde van ons leven. En we hebben het niet altijd voor het zeggen wie er met ons meegaat. Geheel onverwacht kun je verwikkeld raken in de problematiek van anderen. We staan dan op een kruispunt en weten niet meer wat we moeten doen. Kunnen we de verantwoordelijkheid wel aan? Ga ik alleen mee, of is er iemand die met mij meegaat" God gaat met ons de weg die niemand met ons durft te gaan.

Hoe alleen je je ook voelt, God gaat mee, soms onverwacht. Dat is de kracht die in ons geloof zit.Je kiest; je durft te wagen; je gaat een moeilijke weg die niet doodloopt. Je inzet is niet tevergeefs. Misschien moeten we ook niet onvoorwaardelijk kiezen.

Je weet niet eens of je dat kunt waarmaken. Draag alleen dat wat je dragen kunt. Geen extreme dingen doen. Zorg voor hen die aan jou zijn toevertrouwd. Langzaam krijg je de kracht die je nodig hebt.Dat is ook wat Jezus wakker roept bij de vissers.

Zij geloven dat heus niet iedereen achter Jezus aanloopt, maar zij geloven wel dat ze nooit meer alleen zullen zijn. En dat moeten wij ook geloven. Vertrouw op God.