Stof tot nadenken.

We hebben hoge gebouwen en veel snelwegen,maar we zijn weinig verdraagzaam en hebben een beperkte blik voor de werkelijkheid om ons heen.
We geven veel uit maar echt gelukkig we niet.
De huizen zijn groter, de gezinnen kleiner .We hebben niet altijd eetlust ondanks de heerlijkste spijzen.
We hebben minder principes en sluiten meer compromissen,gericht als we zijn op groter bezit en hogere posities.
Onze kennis groot ,maar daardoor wordt ons oordeel niet altijd juister.Maakt de veelheid aan medicijnen ons ook werkelijk gezonder?.
We spreken wel over respect en gemeenschapenszin, maar brengen we dat ook in praktijk in onze relatie met familie,vrienden en kennisen ?.
We hebben de maan wel bereikt ,maar hebben moeite de straat over te steken voor een bezoek aan de overburen.
Een hoger inkomen is beslist geen garantie voor een hogere moraal .Hoe ziet het eruit in ons binnenste?
Hoe kan het dat er, hoewel er een overvloed is aan voedsel ,toch zoveel mensen honger lijden?
Waarom zeggen we onze familie ,vrienden en kennissen niet wat vaker dat we van hen houden en dat we hen graag mogen?
Misschien krijgen we niet nog eens de kans om dat te doen,want aan onze vleiende woorden bij de begrafenis hebben ze veel .
We zouden veel dingen minder haastig moeten doen ,moeten leren rust in te bouwen en tijd te nemen voor elkaar .
Het zou best de moeite waard zijn de strekking van deze overdenkingen als goede voornemens mee te nemen naar het jaar 2012.